ქართული ღვინო - ღვინის ეროვნული სააგენტო

ადგილწარმოშობის დასახელება: ტიბაანი
რეგისტრაციის № 796
რეგისტრაციის თარიღი: 10/12/2007
საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინო
განმცხადებლის სახელი და მისამართი: სსიპ - ღვინის ეროვნული სააგენტო; მარშალ გელოვანის გამზ. N6, 0159, თბილისი, საქართველო
1. დასახელება:  „ტიბაანი“
2. დამატებითი აღნიშვნები
3. ტიპი, ფერი და ძირითადი მოთხოვნები
„ტიბაანი“   ქარვისფერი  მშრალი   ღვინოა,   რომელიც   უნდა   აკმაყოფილებდეს   შემდეგ მოთხოვნებს:

§ ფერი - მუქი ქარვისფერიდან ჩალისფრამდე;

§ არომატი და გემო - სხეულიანი, ენერგიული, ექსტრაქტული და ხავერდოვანი, კარგად გამოხატული ჯიშური არომატით, ზომიერი და რბილი სიმწკლარტით, რაც მის ტიპიურობას განაპირობებს. დავარგებისას ღვინოს უვითარდება მკვეთრად გამო- ხატული ბუკეტი ხილის ტონებით;

§ ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 12 %-ზე ნაკლები;

§ დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 22 გ/ლ-ზე ნაკლები;

§ შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ-ს;

§ ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს 5 გ/ლ - ზე ნაკლები;

§ სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგე- ნილ მოთხოვნებს.

4. წარმოების გეოგრაფიული არეალი და ზონები
„ტიბაანის“ მიკროზონა მდებარეობს შიდა კახეთში, ალაზნის ვაკის მარჯვენა მხარის აღმოსავლეთ ნაწილში, გომბორის ქედის სამხრეთ-აღმოსავლეთ დაბლობზე სიღნაღის რაიონის ჩრდილო განედის 41°35' და აღმოსავლეთ გრძედის 46°00' კოორდინატებზე. სავენახედ ასათვისებელი ფართობის აბსოლუტური სიმაღლე ზღვის დონიდან საშუალოდ 350-დან 550 მეტრს უდრის.

„ტიბაანის“ მიკროზონა მოიცავს სოფლების - ტიბაანის, ქვემო მაჩხაანის, ჯუგაანის და ძველი ანაგის სავარგულებს.

5. ვაზის ჯიშები
„ტიბაანი“ მზადდება მხოლოდ ტიბაანის მიკროზონაში მოწეული რქაწითელის ჯიშის ყურძნიდან. „ტიბაანის“ დამზადებისას რქაწითელის ჯიშის ყურძენს შეიძლება დაემატოს იმავე მიკროზონაში მოყვანილი კახური მწვანის და ხიხვის ჯიშის ყურძენი 15%-მდე.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლა
§ ტიბაანის მიკროზონაში, ღვინო „ტიბაანისთვის“ განკუთვნილი სამეწარმეო ვენახები გაშენებული უნდა იყოს 350-550 მეტრის სიმაღლეზე  ზღვის დონიდან.

§ ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან 3 მეტრამდე.

§ ვაზთაშორის მანძილი რიგში 0,8-1,5 მეტრი.

§ შტამბის სიმაღლე - 60–90 სმ.

§ სხვლის ფორმა - ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი.

ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და დაცვა მავნებლებისა და დაავადებებისაგან, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდე- ბა ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება
§ „ტიბაანი“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს უნდა იყოს არანაკლებ 19%.

§ ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით.

§ დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრების გამოყენება.

§ ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს  დაცული შესაძლო დაბინძურებისაგან.

8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალი ყურძნის მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს:

§ რქაწითელისთვის - 10 ტონას;

§ კახური მწვანისთვის - 8 ტონას:

ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:

§ 650 ლიტრს -   ერთი ტონა ყურძნიდან;

§ 6 500 ლიტრს - ერთი ჰა ვენახიდან რქაწითელისთვის;

§ 5 200 ლიტრს - ერთი ჰა ვენახიდან კახური მწვანისათვის.

9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა
„ტიბაანის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ ტიბაანის მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.

ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება დასაშვებია მხოლოდ კახეთის ზონის ფარგლებში, ხოლო ბოთლებში ჩამოსხმა - კახეთის ზონის ფარგლებს გარეთაც, მხოლოდ საქართველოს ტერიტორიაზე.

ამასთან, ყურძნის გატანა ტიბაანის მიკროზონიდან გადასამუშავებლად და ღვინის გატანა კახეთის მევენახეობის ზონიდან ჩამოსასხმელად დასაშვებია მხოლოდ მკაცრი აღრიცხვისა და კონტროლის პირობებში.

„ტიბაანის“ დამზადებისას ალკოჰოლური დუღილი მიმდინარეობს მხოლოდ ქვევრში დურდოზე (ჭაჭა-კლერტის მთლიან რაოდენობასთან ერთად). ალკოჰოლური დუღილის დამთავრების შემდეგ, ქვევრს გადაავსებენ ანალოგიური ღვინით და დააყოვნებენ დურდოზე არანაკლებ რთველის მომდევნო წლის 1 თებერვლისა.

„ტიბაანის“ სამომხმარებლო ბაზარზე განთავსება დასაშვებია მხოლოდ სამომხმარებლო ტარაში დაფასოებული სახით.

„ტიბაანის“ წარმოებისას დასაშვებია მხოლოდ იმ ოპერაციების, მასალებისა და ნივთიერებების გამოყენება, რომლებიც ნებადართულია საქართველოს კანონმდებლობით.

10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილს შორის
კლიმატი - კლიმატური პირობები ზომიერად ნოტიო სუბტროპიკულია, რომელიც ხასიათდება ზომიერად ცივი ზამთრით და ცხელი ზაფხულით; წლის განმავლობაში ნალექების ორჯერადი მინიმუმით.

მევენახეობის გავრცელების არეალში ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა საკმაოდ მაღალია და 12,4°C უდრის, ყველაზე თბილი თვის საშუალო ტემპერატურა 24,2°C, ხოლო ყველაზე ცივი თვისა +1,0°C უახლოვდება.

ჰაერის საშუალო დღე-ღამის ტემპერატურის 10°C-ზე ზევით მდგრადი გადასვლა აპრილის პირველ პენტადაში (5.IV), ხოლო ქვევით დაცემა კი ნოემბრის პირველ რიცხვებში (3.XI) ხდება. 10°C -ზე მეტი ტემპერატურის მქონე პერიოდის ხანგრძლივობა 212 დღეს უდრის.

აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი საშუალოდ 4100°C აღწევს.

მზის ნათების წლიური ხანგრძლივობა 2200-2300 საათის ფარგლებშია. სავეგეტაციო პერიოდში 1500-1700 საათის საზღვრებში იცვლება.
შედარებით ნაკლები რაოდენობის ნალექები მოდის, ვიდრე უფრო დასავლეთით მდებარე გარე კახეთის მიკროზონებში. აქ ნალექების წლიური ჯამი 636 მმ-ს უდრის. ნალექების საშუალო თვიური რაოდენობა უდიდესია მაისში (105 მმ); ნალექები ყველაზე ნაკლები რაოდენობით მოდის დეკემბერ-იანვარში (25-26 მმ); აქ სავეგეტაციო პერიოდში მათი რაოდენობა 464 მმ-ია.

სეტყვიან დღეთა რიცხვი სავეგეტაციო პერიოდში (IV-X) საშუალოდ 1,6 უდრის. წლის დანარჩენ თვეებში სეტყვა იშვიათი შემთხვევაა. სეტყვა შედარებით ხშირად მოდის მაისში (0,7 დღე).

წლის თბილი პერიოდის თვეებში (IV, V, VI და X) მოსული ნალექების ჯამი მნიშვნე- ლოვნად ჭარბობს მათ შესაძლო აორთქლებას. ამიტომ, ამ თვეებში ვენახი მორწყვას არ საჭიროებს.

ივლისსა და აგვისტოში ჰიდროთერმული კოეფიციენტი 1-ზე ნაკლებია, ე. ი. მოსული ნალექების რაოდენობა ნაკლებია მის აორთქლებაზე და ადგილი აქვს გვალვას. გვალვიანი პერიოდის ხანგრძლივობა საშუალოდ 72 დღეს უდრის. გვალვა იწყება ივლისის პირველ პენტადაში და მთავრდება სექტემბრის შუა რიცხვებში.

შიდა კახეთში, ქარები უმთავრესად ალაზნის ხეობის გასწვრივ ქრიან, აქ ძირითადად გაბატონებულია ჩრდილო-დასავლეთის (29%), დასავლეთის (19%) და აღმოსავლეთის (17%), ჩრდილო-აღმოსავლეთის (10%) ქარები.

ქარის საშუალო წლიური სიჩქარე სპეციფიკურ ზონაში 1,0 მ/წმ არ აღემატება, ამიტომ მიეკუთვნება ქარების ზემოქმედების ზონას. 4 მწკრივიანი ძირითადი ქარსაფარი ტყის ზოლები უნდა გაშენდეს ჩრდილო დასავლეთისა და აღმოსავლეთის მიმართულების ქარების გათვალისწინებით.

გაზაფხულის წაყინვები საშუალოდ მარტის ბოლო რიცხვებში (31.III) წყდება. შემოდგომის პირველი წაყინვები კი ნოემბრის მეორე დეკადის დასაწყისში (12.XI) იწყება. უყინვო პერიოდის ხანგრძლივობა 225 დღეს უდრის.

ჰაერის ტემპერატურის წლიური აბსოლუტური მინიმუმების საშუალო -11, -12°C უდრის. 10  წელიწადში  ერთხელ  ზამთრის  მინიმალური  ტემპერატურა  შესაძლოა  დაეცეს  -16, -17°C-ზე დაბლა; ზონაში აბსოლუტური მინიმუმი -24, -25°C უდრის. თუმცა ასეთი შემთხვევა აქ ძალზე იშვიათია.

ნიადაგი - სავენახე ფართობები განთავსებულია ცივგომბორის მთების სამხრეთ- აღმოსავლეთი ნაწილის ჩრდილო-აღმოსავლეთი კალთების დაბოლოებაზე. ემიჯნება ალაზნის  ველის  სამხრეთ  ნაწილს,  რომელიც  მდინარე  aლაზნის  მარჯვენა  ტერასაზე ჩრდილო-აღმოსავლეთისაკენ სუსტად დახრილ შლეიფებსა და ფერდობებს წარმოადგენს.

უკიდურეს სამხრეთ ნაწილში წარმოდგენილია შავმიწისებრი ნიადაგი, ხოლო ჩრდილო და დასავლეთ ნაწილში კი ალუვიური და დელუვიურ-პროლუვიური ნიადაგების ნაირსახეობები და სახესხვაობები, რომლებიც ერთმანეთისაგან განსხვავდებიან როგორც პროფილის სისქით, ასევე მექანიკური შედგენილობით და ხირხატიანობის მიხედვით.

აღნიშნული ნიადაგების პროფილის სისქე ძირითადად 0,8-1,5 მეტრის ფარგლებშია, ხოლო აქტიური ჰუმუსიანი ფენის სისქე 40-60 სმ-ის ფარგლებში იცვლება.

მექანიკური შედგენილობის მიხედვით ეს ნიადაგები ძირითადად მძიმე თიხნარებსა და მსუბუქ თიხებს მიეკუთვნებიან, ზოგიერთ მონაკვეთებში (ძირითადად პროლუვიური ნიადაგები) კი საშუალო და მსუბუქ თიხნარებს. ფიზიკური თიხის (<0,01 მმ ფრაქცია) შემცველობა ძირითადად შავმიწისებურ, ალუვიურ და დელუვიურ ნიადაგებში 40-75%- ის ფარგლებში ცვალებადობს. პროლუვიურ ნიადაგებში კი 20-45%-ის ფარგლებშია. კალციუმის კარბონატებს საშუალო და მცირე რაოდენობით შეიცავენ და ძირითადად 2- 20%-ის ფარგლებშია. ზოგიერთ მონაკვეთებში უფრო მეტად აღწევს. ნიადაგის არეს რეაქცია pH სუსტი და საშუალო ტუტეა და მისი მაჩვენებელი ძირითადად 7,4-8,2-ის ფარგლებშია.

ჰუმუსის შემცველობა შავმიწისებური ნიადაგების პროფილში ძირითადად 4,5-0,5%-ის ფარგლებშია, ხოლო ალუვიურ, დელუვიურ და პროლუვიურ ნიადაგებში ძირითადად 2,5-0,3%, გამონაკლის შემთხვევებში 3,0%-მდე აღწევს.

ჰიდროლიზურ აზოტს ძირითადად მცირე რაოდენობით შეიცავს და 100 გ ნიადაგში 6,0-2,5 მგ-ის ფარგლებშია. ცალკეულ შემთხვევებში კი 7-10 მგ-მდე აღწევს. საშუალო და მცირე მაჩვენებლებით ხასიათდება ხსნადი ფოსფორის შემცველობა რომელიც 5,0-1,5 მგ- ის ფარგლებშია. ზოგიერთ მონაკვეთებში კი მხოლოდ კვალის სახითაა წარმოდგენილი.

მცირე და საშუალო რაოდენობით შეიცავენ გაცვლით კალიუმსაც. შთანთქმული ფუძეების ჯამი (Ca+Mg) საშუალო და მაღალი მაჩვენებლებით ხასიათდება და ნიადაგის აქტიურ ფენაში მისი შემცველობა 20,0-45,0 მილიექვივალენტის ტოლია, ხოლო ცალკეულ შემთხვევებში უფრო მეტსაც აღწევს. ჯამიდან დიდი პროცენტი შთანთქმულ კალციუმზე მოდის, მაგნიუმი კი გაცილებით მცირეა, მაგრამ მაინც საკმაოდ მნიშვნელოვანი რაოდენობით არის წარმოდგენილი.

ადამიანური ფაქტორი - საქართველოში ქვევრში კახური ტექნოლოგიით ღვინის დაყენება 8000 წლის წინ დაიწყეს და ამ ტრადიციას უწყვეტად დღემდე ინარჩუნებენ. ქართველი კაცი რვა ათასი წელი ხვეწდა და აუმჯობესებდა ამ ღვინის დაყენების მეთოდებს. ასე რომ, ღვინის დაყენების კახური ტექნოლოგიის მთავარი შემომქმედი ქართველი ხალხია, რომელმაც არა მარტო შექმნა ეს უნიკალური წესი, არამედ, ხატოვნად რომ ვთქვათ, უბით გამოატარა და გადაარჩინა იმ ქარტეხილებს, რაც ამ პატარა ქვეყანამ გამოიარა ამ ხნის მანძილზე.

ვაზისა და ღვინის ფიზიოლოგიისა და ბიოქიმიის მიმართულებით ღრმა გამოკვლევები იქნა ჩატარებული ქართველი მეცნიერების - აკადემიკოს ს. დურმიშიძის და პროფე- სორების - მ. ბოკუჩავასა და გ. ბერიძის მიერ. დიდი ღვაწლი მიუძღვით პროფ. გ. ბერიძეს, ბიკენტი სირაძეს, ესმა სესიაშვილს და სხვა მეღვინე-მეცნიერებს ტრადიციული კახური ტექნოლოგიის დახვეწასა და სრულყოფის საქმეში.

ღვინის დაყენებას კახური წესით განსაკუთრებული ყურადღება მიექცა საბჭოთა პერიოდში. ახალი ვენახების გაშენებისა და ახალი ქარხნების შენების პარალელურად ამ ახალ ქარხნებში იქმნებოდა ქვევრის მძლავრი მეურნეობები - ვაჩნაძიანში, გურჯაანში, კარდენახში, წნორში, ტიბაანში, ხაშმში, ბაღდათში, ზესტაფონში და სხვ. 70-იან წლებში ქვევრის მეურნეობების საერთო სიმძლავრე  1 680 000 დალ-ს აღემატებოდა.

საბაზრო ეკონომიკაზე დაფუძნებული მეურნეობრიობის დამკვიდრებამ ჩვენს ქვეყანაში ბევრი რამ შეცვალა. გაშენდა ახალი ვენახები ქართული საუკეთესო ჯიშებით, რომლებიც შევიწროვებული იყვნენ საბჭოთა პერიოდში, დაინერგა ახალი თანამედროვე ტექნიკა და ტექნოლოგიები, ჩვენი ღვინო გავიდა სრულიად ახალ ბაზრებზე.

ქვევრში ღვინის დაყენების ქართულ ტრადიციულ მეთოდს 2013 წელს იუნესკოს (UNESCO) არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიენიჭა, რაც ამ მეთოდის უნიკალურობაზე მიუთითებს და გზავნილია მთელი მსოფლიოსთვის, რომ ღვინო უძველესი ქართული კულტურის შემადგენელი ნაწილია. ეს იყო ქვევრში ღვინის დაყენების ქართული ტრადიციული მეთოდის აღიარების გვირგვინი, რომელმაც ახალი სტიმული მისცა ჩვენში ღვინის ამ მეთოდით დაყენებას და დასაბამი მისცა ევროპის სხვადასხვა ქვეყანაში მის დანერგვას.

„ღვინის დაყენების მეთოდმა, რომელიც კახურ მეთოდად იწოდება და ბევრად განსხვავდება ევროპული ტექნოლოგიისაგან, კიდევ ერხელ დაგვარწმუნა იმაში, რომ ეს ქვეყანა წარსულშიც იყო ცნობილი თავისი მაღალხარისხოვანი ღვინოებით  და მომავალშიც რჩება ამ პროგრესული მიმართულების შემომქმედად“, ამბობს ცნობილი იტალიელი მეღვინე და მეცნიერი ჯ. დალმასო.

ტიბაანის მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, დამახასიათებელი კლიმატი: ზომიერად თბილი ზამთარი და ცხელი ზაფხული, ატმოსფერული ნალექების ზომიერი რაოდენობა, ნიადაგების მრავალფეროვნება, ვაზის ჯიშების განსაკუთრებული თვისებები და მევენახეობა-მეღვინეობის ადგილობრივი, მრავალსაუკუნოვანი ტრადიცია განაპირო- ბებს ღვინო „ტიბაანის“ მაღალ რეპუტაციასა და ორგანოლეპტიკურ მახასიათებლებს.

11. ეტიკეტირების განსაკუთრებული მოთხოვნები
დასახელება „ტიბაანი“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“ ეტიკეტზე, შეფუთვაზე, ასევე, ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასა- ლებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:

ლათინური შრიფტით – TIBAANI Protected Designation of Origin ან/და PDO

რუსული შრიფტით – ТИБААНИ Защищённое наименование места происхождения

12. აღრიცხვა და შეტყობინება
„ტიბაანის“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტ- ყობინება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბა- მისად.

13. ძირითადი საკონტროლო წერტილები
დაცული  ადგილწარმოშობის  დასახელების  ღვინო  „ტიბაანის“  წარმოების  პროცესის გაკონტროლების დროს მწარმოებელმა სსიპ – ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუ- დასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:

 ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ - ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები
 

15. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანო

წარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამოყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ – ღვინის ეროვნული სააგენტო საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

 

 

ადგილწარმოშობის დასახელება: ქინძმარაული

რეგისტრაციის № 787
რეგისტრაციის თარიღი: 30/03/2006
საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინო
განმცხადებლის სახელი და მისამართი: სსიპ - ღვინის ეროვნული სააგენტო; მარშალ გელოვანის გამზ. N6, 0159, თბილისი, საქართველო
1. დასახელება:   „ქინძმარაული“
2. დამატებითი აღნიშვნები
3. ტიპი, ფერი და ძირითადი მოთხოვნები
"ქინძმარაული“ წითელი, ბუნებრივად ნახევრად ტკბილი ღვინოა, რომელიც უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:
§ ფერი – მუქი წითელი;
§ არომატი და გემო - უზადო, ჰარმონიული, ხავერდოვანი, დახვეწილი, სასიამოვნო სიტკბოთი, კარგად გამოხატული ხილის ტონებით, საფერავის ჯიშის ამ ადგილისთვის დამახასიათებელი არომატითა და გემოთი;
§ ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 10,5 %-ზე ნაკლები;
§ დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 22 გ/ლ-ზე ნაკლები;
§ შაქრიანობა უნდა იყოს 18-დან  45-მდე გ/ლ;
§ ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს 5 გ/ლ-ზე ნაკლები;
§ სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.

4. წარმოების გეოგრაფიული არეალი და ზონები
ქინძმარაულის მიკროზონა მდებარეობს ყვარლის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციულ საზღვრებში, კავკასიონის განშტოების სამხრეთ დაქანებაზე, ჩრდილოეთ განედის 41°30'და აღმოსავლეთ გრძედის 45°50' კოორდინატებზე.

 5. ვაზის ჯიშები
ღვინო „ქინძმარაული“ მზადდება ქინძმარაულის მიკროზონაში მოწეული საფერავის და/ან საფერავი ბუდეშურისებურის ჯიშის ყურძნიდან.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლა
§    ქინძმარაულის მიკროზონაში ღვინო „ქინძმარაულისთვის“ განკუთვნილი სამეწარმეო ვენახები გაშენებული უნდა იყოს 250–550 მეტრის სიმაღლეზე ზღვის დონიდან;

§    ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან 3 მეტრამდე;

§    ვაზთაშორის მანძილი რიგში 0,8–1,5 მეტრი;

§    შტამბის სიმაღლე – 60–90 სმ;

§    სხვლის ფორმა – ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი.

ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და დაცვა მავნებლებისა და დაავადებებისაგან, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდება ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება
§ „ქინძმარაული“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს უნდა იყოს არანაკლებ 22%;

§ ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით;

§ დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრების გამოყენება;

§ ტრანსპორტირებისას    ყურძენი    მაქსიმალურად    უნდა    იყოს    დაცული    შესაძლო დაბინძურებისაგან.

8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალი
ყურძნის მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს 10 ტონას.
ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:

§    650 ლიტრს – ერთ ტონა ყურძნიდან;

§    6500 ლიტრს – ერთი ჰა ვენახიდან.

9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა
„ქინძმარაულის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს ქინძმარაულის მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან. ამასთან, დასაშვებია 15%-მდე საფერავის ჯიშის იმ ყურძნის გამოყენებაც, რომელიც მოწეულია ქინძმარაულის მიკრო- ზონის გარეთ, მაგრამ კახეთის მევენახეობის ზონის ფარგლებში.

ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება დასაშვებია მხოლოდ კახეთის ზონის ფარგლებში, ხოლო ბოთლებში ჩამოსხმა - კახეთის ზონის ფარგლებს გარეთაც, მხოლოდ საქართველოს ტერიტორიაზე.

ამასთან, ყურძნის გატანა ქინძმარაულის მიკროზონიდან გადასამუშავებლად და ღვინის გატანა კახეთის მევენახეობის ზონიდან ჩამოსასხმელად დასაშვებია მხოლოდ მკაცრი აღრიცხვისა და კონტროლის პირობებში.

„ქინძმარაული“ მზადდება დურდოს არასრული ალკოჰოლური დუღილის გზით. „ქინძმარაულის“ წარმოებისას დასაშვებია მხოლოდ იმ ოპერაციების,  მასალებისა  და ნივთიერებების გამოყენება, რომლებიც ნებადართულია საქართველოს კანონმდებლობით.

სამომხმარებლო ბაზარზე „ქინძმარაულის“ გატანა დასაშვებია მხოლოდ სამომხმარებლო ტარაში დაფასოებული სახით.

10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილს შორის ქინძმარაულის მიკროზონის დასავლეთი ნაწილი, მდინარე დურუჯის მარჯვენა მხარიდან მოყოლებული, რელიეფურად უფრო სამხრეთ-დასავლეთისაკენ დახრილი ვაკეა სუსტი ტალღისებური ზედაპირით, ხოლო დანარჩენი ტერიტორია აღმოსავლეთის მიმართულებით სამხრეთისაკენ დახრილ ვაკეს წარმოადგენს.

კლიმატი. „ქინძმარაულის“ მიკროზონაში ამინდის ფორმირებას ძირითადად განაპირობებს სუბტროპიკულ და ზომიერ განედებში განვითარებული, მაღალმთიანი სისტემების ზეგავლენით გამოწვეული, დასავლეთიდან და აღმოსავლეთიდან გადმონაცვლებული ჰაერის მასები. ხეობის სამხრეთ-აღმოსავლეთიდან გახსნილობისა და ჩრდილო-დასავლეთი და სამხრეთის მხრიდან ჩაკეტილობის გამო, აქ გაბატონებულია ხეობის მიმართულების – ჩრდილო-დასავლეთის და სამხრეთ-აღმოსავლეთის მიმართულების ქარები. ხეობის თავისებური ჩაკეტილობის შედეგად ქარის სიჩქარე დიდი არ არის. კლიმატი ზომიერად ნოტიოა, ზომიერად ცივი ზამთრით და თბილი ხანგრძლივი ზაფხულით.

არსებული ვენახები და სავენახე ფართობები ძირითადად მდებარეობს  2-3° სამხრეთ და მის მიმდებარე დახრილ დაქანებაზე. ყურძნის მარცვლების ფორმირებისა და სიმწიფის პერიოდში, ქინძმარაულის განედისათვის მზის სიმაღლე შესაბამისად 60–70° და 40–50°-ის ფარგლებშია. მზის ნათების ხანგრძლივობა წელიწადში 2050 საათია.

ზონაში ყურძნის მარცვლების ფორმირებისა და სიმწიფის პერიოდში, ცის თაღის 8–10 ბალიანი ღრუბლებით დაფარულობა თანმიმდევრულად 20 და 18 დღეს უდრის, ხოლო მოწმენდილი დღეები (0–2 ბალი) მოღრუბლულობით 15 და 16 აღწევს. ამასთან, განედური მიმართულების ხეობაში, სამხრეთული დაქანების მთისწინებზე წარმოქმნილი ისეთი ძირითადი აგროკლიმატური ფაქტორები, როგორიცაა: მზის სხივური ენერგია, სითბოს რაოდენობა, ზაფხულის ზომიერი ტემპერატურა, ადგილმდებარეობის საკმაო დატენიანება, კომპლექსურად ქმნის ხელსაყრელ პირობებს საფერავის მაღალ- ხარისხოვანი პროდუქციის მისაღებად.

მდ. დურუჯის ჩამონაზიდ მოშავო ფერის ფიქალების ზედაპირზე, დღის განმავლობაში ტემპერატურა მეტია; შუადღის საათებში ტემპერატურა 3-50C-ით აღემატება მოსაზღვრე ტყის ალუვიურ-უკარბონატო ნიადაგების ზედაპირის ტემპერატურას. მოშავო ფერის ნიადაგის ზედაპირზე დაცემული სხივური ენერგიის არეკვლის ნაკლები უნარი (15%) გააჩნია. ენერგიის მეტი შთანთქმის შედეგად, ნიადაგის ტემპერატურა იზრდება.

„ქინძმარაულის“ მიკროზონაში ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა 12,5°-ია, ყველაზე თბილი თვეების ( VII-VIII) საშუალო ტემპერატურა 23,6°C, ყველაზე ცივი თვისა კი +1,0°C- ია. მრავალწლიური მონაცემებიდან გამომდინარე, ჰაერის წლიური აბსოლუტური მინიმალური ტემპერატურებიდან საშუალო -10, -11°C, აბსოლუტური მაქსიმუმიდან საშუალო 350C, ხოლო ექსტრემალური ტემპერატურები – 23 – +38°Cუდრის. გაზაფხულზე ჰაერის საშუალო დღე-ღამის ტემპერატურის 10°C-ზე ზევით მდგრადი  გადასვლა  ხდება 5.IV. შემოდგომაზე 100C-ზე ქვემოთ დაცემა, 4.XI-ს აღინიშნება. ე. ი. თბილი პერიოდის ხანგრძლივობა 212 დღეა.

საფერავი კვირტის გაშლას აპრილის შუა რიცხვებში (15.IV-დან) იწყებს. ყვავილობა მაისის ბოლოს, ყურძნის სიმწიფის დაწყება კი აგვისტოს მეორე ნახევარში აღინიშნება (20.VIII-დან). ყურძნის ტექნიკურად მომწიფება სექტემბრის ბოლო რიცხვებში ხდება.

„ქინძმარაულის“ მიკროზონაში შემოდგომით პირველი წაყინვები 21.XI-დან იწყება, 10 წელიწადში ერთჯერ პირველი წაყინვები შესაძლოა ადრე, ოქტომბრის ბოლო რიცხვებში დაიწყოს. გაზაფხულზე ბოლო წაყინვები საშუალოდ 26.III-დან წყდება. 10 წელიწადში ერთხელ საგვიანო წაყინვები შესაძლოა აპრილის შუარიცხვებამდე გაგრძელდეს. ზონაში უყინვო პერიოდის ხანგრძლივობა 239 დღეს უდრის.

„ქინძმარაულის“ მიკროზონაში, 350-550 მ სიმაღლის ფარგლებში აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი 4100–3700°C ფარგლებში მერყეობს. ატმოსფერული ნალექების წლიური ჯამი ქინძმარაულის მიკროზონაში 1070 მმ-ს, ხოლო სავეგეტაციო პერიოდში 800 მმ-ს უდრის.

ჰაერის შეფარდებითი სინოტივის წლიური მნიშვნელობა 72% უდრის. ჰაერის ტენით გაჯერება  ყველაზე  ნაკლებია  (66–64%)  ზაფხულის  თვეებში  (ივნისი,  ივლისი,  აგვისტო), შედარებით მეტი (80%) შემოდგომის დასასრულს და ზამთრის დასაწყისში.

თოვლის საფარი დეკემბრის ბოლო დეკადაში (25.XII-დან) იქმნება, რომელიც მარტის შუა რიცხვებში ქრება. თოვლიან დღეთა რიცხვი ზამთარში 210-ზე მეტი არ არის. მიკროზონაში თოვლის საფარი არამდგრადია, 87%.

სეტყვიანი დღეების რიცხვი წელიწადში საშუალოდ 2,1-ს უდრის. წლის განმავლობაში ყველაზე სეტყვიანი მაისია (0,9 დღე); აპრილში, ივნისში და ივლისში თითოეულში ცალ- ცალკე სეტყვა 0,3 დღეს არ აღემატება.

მიკროზონაში ძირითადად გაბატონებულია დასავლეთიდან (23%) და სამხრეთ-აღმოსავლე- თიდან (17%) მომართული ქარები. უქარო დღეები წელიწადში საშუალოდ 31%-ს უდრის. ქარის სიჩქარეს აძლიერებს აქ წარმოქმნილი მთა-ხეობის ქარები. ალაზნის ხეობის ეს მიკროზონა მიეკუთვნება მავნე ქარების ზემოქმედების III ჯგუფის რაიონებს.

ნიადაგი. არსებული კვლევისა და ჩვენს მიერ 2005 წელს ჩატარებული მასალების საფუძველზე მიკროზონის ტერიტორიაზე გამოყოფილია ალუვიური ნიადაგების ორი სახეობა, ცხრა სახესხვაობით და დელუვიური ნიადაგების ორი სახეობა ხუთი სახეს- ხვაობით, კერძოდ:

1. ალუვიური, უკარბონატო, დიდი სისქის თიხნარი;

2. ალუვიური უკარბონატო, დიდი სისქის, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი;

3. ალუვიური-უკარბონატო,   დიდი   სისქის,   საშუალოდ   ხირხატიანი,   საშუალო   და მსუბუქი თიხნარი;

4. ალუვიური უკარბონატო, დიდი სისქის, ძლიერ ხირხატიანი თიხნარი;

5. ალუვიური სუსტად კარბონატული, დიდი სისქის, თიხნარი;

6. ალუვიური სუსტად კარბონატული, დიდი სისქის, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი;

7. ალუვიური სუსტად კარბონატული, დიდი სისქის, საშუალოდ ხირხატიანი, თიხნარი;

8. ალუვიური უკარბონატო, დიდი სისქის, ჭარბტენიანი და დაჭაობებული, თიხიანი და თიხნარი;

9. ალუვიური  სუსტად  კარბონატული,  ჭარბტენიანი  და  დაჭაობებული,  თიხნარი  და თიხიანი;

10. დელუვიური უკარბონატო, დიდი სისქის, თიხნარი;

11. დელუვიური უკარბონატო, დიდი სისქის, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი;

12. დელუვიური სუსტად კარბონატული, დიდი სისქის, თიხიანი;

13. დელუვიური სუსტად კარბონატული, დიდი სისქის, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი და თიხიანი;

14. დელუვიური სუსტად კარბონატული, დიდი სისქის, ჭარბტენიანი, თიხიანი.

ზემოთ დასახელებული ნიადაგებიდან პირველი ათი სახესხვაობა ალუვიური ნიადაგებისა წარმოდგენილია ალაზნის მეორე ტერასაზე და ძირითადად ვაკე რელიეფის ფორმებით ხასიათდებიან, ხოლო მე-11, მე-12, მე-13 და მე-14 სახესხვაობები დელუვიური ნიადაგებისა კავკასიონის სამხრეთ კალთების დაბოლოებაზე არიან წარმოდგენილი და უშუალოდ ემიჯნება სამხრეთ კალთებს, რომელიც ზღვის დონიდან 400–500 მეტრის ფარგლებშია, რელიეფურად ეს ფართობები სამხრეთისაკენ და სამხრეთ-დასავლეთისაკენ სუსტად დაქანებულ შლეიფებს წარმოადგენს.

ალუვიური ნიადაგების პირველი ათი სახესხვაობის ნიადაგები ხასიათდებიან ღრმა სისქის პროფილით და განსხვავდებიან ხირხატიანობის ხარისხით, მექანიკური შედგენილობით, კარბონატების შემცველობით, ჭარბტენიანობისა და დაჭაობების ხარისხის მიხედვით. აღნიშნული ნიადაგებიდან პირველი შვიდი სახესხვაობის ნიადაგები ხასიათდება ღრმა სისქის პროფილით და პფორილის სისქე ძირითადად 1–1,5 მ ფარგლებშია, ხოლო აქტიური ჰუმუსიანი ფენა 50–70 სმ-ია. ხასიათდებიან ძირითადად თიხნარი მექანიკური შედგე- ნილობით, გამონაკლის შემთხვევებში ზოგიერთ გენეზისურ ჰორიზონტში გადახრილია მსუბუქი თიხისაკენ ან მსუბუქი თიხნარისა და სილნარისაკენ. გარდა ამისა, აღნიშნული ნიადაგები განსხვავდებიან ხირხატიანობის ხარისხით და დაქვიანებით. ხირხატიანობა და ქვიანობა მეტწილად შესამჩნევია მდინარეთა ახალ ტერასებზე და ნაპირებთან. მე-8 და მე-9 სახესხვაობის ნიადაგები კი ხასიათდებიან ჭარბტენიანობით და დაჭაობებით, რომლებიც ძირითადად წარმოდგენილია მცირე ნაკვეთების სახით დადაბლებულ ადგილებზე და ფშების გასწვრივ. მექანიკური შედგენილობით ეს ნიადაგები მეტწილად თიხიანი და თიხნარია.

ნიადაგწარმომქმნელ ქანებს პირველი ცხრა სახესხვაობის ნიადაგებში ძირითადად ალუვიური წარმოშობის რიყნარ-თიხნარი და რიყნარ-ქვიშნარი ნაფენები წარმოადგენს, რომელიც ძირითადად კავკასიონის სამხრეთი ფერდობებიდან ჩამონატანი ნაშალი მასალებისაგან შედგება, რომელიც მეტწილ შემთხვევაში ზღვიური წარმოშობის შავი ფიქალების ნაშალი მასალით არის წარმოდგენილი, რომელიც სითბოს შთანთქმის მაღალი უნარით ხასიათდება და გარკვეულ გავლენას ახდენს ნიადაგის ტემპერატურულ რეჟიმზე. ეს კი თავისებურად განაპირობებს ყურძნის შაქრიანობის მატებას და პროდუქციის ხარისხიანობას.

მე-10 – მე-14 სახესხვაობის ნიადაგები კი დელუვებს წარმოადგენენ, რომლებიც განვი- თარებული არიან დელუვიურ-პროლუვიური წარმოშობის თიხნარ და თიხნარ-სილნარ- ღორღიან ნაფენებზე. ეს ნიადაგებიც ხასიათდებიან ღრმა სისქის პროფილით, რომლის სიღრმე ძირითადად 80-150 სმ-ის ფარგლებშიაა, ხოლო აქტიური ჰუმუსიანი ფენა 50-60 სმ-ს შეადგენს. აღნიშნული ნიადაგების ეს სახესხვაობებიც ერთმანეთისაგან განსხვავდებიან მექანიკური შედგენილობით, ხირხატიანობის ხარისხით, კარბონატების შემცველობით და ტენიანობის მიხედვით. მე-10 და მე-11 სახესხვაობის ნიადაგები უკარბონატოა და თიხნარი მექანიკური შედგენილობით ხასიათდება, განსხვავებით მე-11 სახესხვაობა ხირხა- ტიანობითაც გამოირჩევა და სუსტად ხირხატიანია. მე-12, მე-13 და მე-14 სახესხვაობები სუსტად კარბონატულია და თიხიანი და თიხნარი მექანიკური შედგენილობით ხასი- ათდებიან. განსხვავებით მე-13 სახესხვაობა სუსტად ხირხატიანია, ხოლო მე-14 სახესხვაობა ჭარბტენიანი.

ანალიზის მონაცემებიდან გამომდინარე, აღნიშნული ნიადაგები მექანიკური შედგე- ნილობით ძირითადად თიხნარებს მიკუთვნებიან. გამონაკლის შემთხვევებში კი მსუბუქი თიხიანობით ხასიათდებიან. ჰუმუსის შემცველობის მიხედვით ძირითადად საშუალო მაჩვენებლით ხასიათდებიან და ნიადაგის აქტიურ ფენაში 50–70 სმ-ის სიღრმემდე 5,5–2,5%- ის ფარგლებშია, ქვედა ფენებში კი თანდათან მცირდება და 2,5–0,5%-ის ფარგლებშია. ჰიდროლიზური აზოტი ძირითადად მცირე და საშუალო რაოდენობითაა წარმოდგენილი და 9,36 – 2,24 მგ-ის ფარგლებშია 100 გ ნიადაგში. ხსნადი ფოსფორით მეტწილ შემთხვევებში ძალზე ღარიბია და მხოლოდ კვალის სახითაა წარმოდგენილი. ასევე, დაბალია გაცვლითი კალიუმის შემცველობაც და 17,0–2,0 მგ-ის ფარგლებშია 100 გ ნიადაგში. კალციუმის კარბონატებს  პირველი,  მე-2,  მე-3,  მე-4,  მე-8,  მე-10  და  მე-11  სახესხვაობის  ნიადაგები საერთოდ არ შეიცავს, ხოლო მე-5, მე-6, მე-7, მე-9, მე-12, მე-13 და მე-14 სახესხვაობის ნიადაგებშია მცირე რაოდენობით წარმოდგენილი და ძირითადად 0,2–5,0%-ის ფარგლებშია. ნიადაგის არეს რეაქცია ნეიტრალური და სუსტი ტუტეა და pH-ის მაჩვენებელი 5,8-7,6-ის ფარგლებშია.

ადამიანური ფაქტორი. ყვარელში მევენახეობისა და მეღვინეობის განვითარება წინანდლის, ნაფარეულისა და მუკუზანისაგან განსხვავებული გზით წარიმართა. აქაური ვენახები არ შესულან საუფლისწულო მამულების შემადგენლობაში და აქედან გამომდინარე, მათ არ განუცდიათ ის პოზიტიური ზეგავლენა, რამაც უდიდესი როლი ითამაშა ხსენებულ მამულებში დარგის რაოდენობრივი და ხარისხობრივი ზრდის საქმეში.

1942 წლამდე არ არსებობდა „ქინძმარაულის“ წარმოების სრულყოფილი ტექნოლოგია, რომელიც უზრუნველყოფდა ღვინის სტაბილიზაციას და ხანგრძლივად შეუნარჩუნებდა სიტკბოს. ამიტომ ღვინო მზადდებოდა გლეხური მეთოდით, რომლის დროსაც ალკოჰოლური დუღილი ჩერდებოდა შემოდგომა-ზამთრის საცივის დადგომით და გრძელდებოდა გაზაფხულზე დათბობასთან ერთად. ამის გამო „ქინძმარაულის“ წარმოება არ იყო სტაბილური.

1942 წლიდან დაიწყო მთავრობის სპეციალური გადაწყვეტილებების რეალიზაცია, რომელიც ითვალისწინებდა ახალი ტექნოლოგიების შემუშავებას, საწარმოთა ტექნიკურ გადაიარაღებას და სიცივის გამოყენებას ნახევრად ტკბილი ღვინოების წარმოებაში. ღვინო „ქინძმარაული“ გამოდის 1942 წლიდან.

საექსპორტო ღვინოებს შორის „ქინძმარაული“ ერთ-ერთი ყველაზე მოთხოვნადი ღვინოა. 2014 წელში საერთაშორისო ბაზრებზე გაიყიდა 9,3 მილიონი ბოთლი „ქინძმარაული“, რაც მთლიანი ექსპორტის 15,8%-ია, ხოლო მისი წილი გაყიდულ ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინოთა შორის შეადგენს 49 %.

„ქინძმარაულს“ არა ერთ კონკურსსა თუ გამოფენაზე აქვს მიღებული მონაწილეობა და 1990 წლამდე მიღებული აქვს რვა მედალი.

ქინძმარაულის მიკროზონის განსაკუთრებული გეოგრაფიული მდებარეობა - დიდი კავკასიონის მაღალი მთების სამხრეთით მიბჯენილი მთისწინეთის გავლენით ჩამოყა- ლიბებული მიკროკლიმატი, მდინარეების ჩამონაზიდ შავფიქალებზე განვითარებული ხირხატიანი ნიადაგები, ვენახში შექმნილი მეტად ხელსაყრელი სითბური რეჟიმი და თვით ვაზის ჯიშების - საფერავის და/ან საფერავი ბუდეშურისებურის უნიკალური თვისებები, ეკოლოგიური პლასტიურობა და მევენახეობა-მეღვინეობის ადგილობრივი, მრავალსა- უკუნოვანი ტრადიციები განსაზღვრავენ მაღალხარისხოვანი, ბუნებრივად ნახევრად- ტკბილი ღვინის „ქინძმარაულის“ სპეციფიურ საგემოვნო თვისებებს.

12. აღრიცხვა და შეტყობინება„ქინძმარაულის“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყობინება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

13. ძირითადი საკონტროლო წერტილები:დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო „ქინძმარაული“ წარმოების პროცესის გაკონტროლების დროს მწარმოებელმა სსიპ – ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ - ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

 

14. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანოწარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამოყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ  –  ღვინის ეროვნული სააგენტო საქარ- თველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

 

 

ადგილწარმოშობის დასახელება: ყვარელი
რეგისტრაციის № 798
რეგისტრაციის თარიღი: 10/12/2007

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

 

 

 

ადგილწარმოშობის დასახელება: წინანდალი

რეგისტრაციის № 3

რეგისტრაციის თარიღი:  2005 30 08

საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინოგანმცხადებლის სახელი და მისამართი:  სსიპ ღვინის ეროვნული სააგენტო, მარშალ გელოვანის გამზ. №6, 0159, თბილისი, საქართველო (GE) ელ. ფოსტა: info.georgianwine@georgianwine.gov.ge1.
ადგილწარმოშობის დასახელება: წინანდალი 

2. პროდუქტის აღწერა2.1. პროდუქტის კატეგორიაღვინო „წინანდალი“ შეიძლება იყოს მხოლოდ:§  თეთრი მშრალი;§  წითელი მშრალი.2.2. პროდუქტის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლებიღვინო „წინანდალი“ თეთრი მშრალი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:§  ფერი - ღია ჩალისფერი;§  არომატი და გემო - უზადო, გემოზე ნაზი, რბილი, ხალისიანი, ჰარმონიული, დახვეწილი, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით, მინდვრის ყვავილების, ხილის და ციტრუსის ტონებით;§  დავარგებისას ღვინოს უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით.ღვინო „წინანდალი“  წითელი მშრალი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:§  ფერი - მუქი წითელი;§   არომატი და გემო - უზადო, გემოზე სავსე, ექსტრაქტული, ხავერდოვანი, ჰარმონიული, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით;§   დავარგებისას ღვინის მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით.2.3. პროდუქტის ფიზიკური და ქიმიური მახასიათებლებიღვინო „წინანდალი“ თეთრი მშრალი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:§  ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა - არანაკლებ 11 %;§  საერთო მოცულობითი სპირტშემცველობა - არაუმეტეს 15%;§  შაქრიანობა - არაუმეტეს 4 გ/ლ;§  ტიტრული მჟავიანობა ღვინომჟავაზე გადაანგარიშებით - არანაკლებ 5,0 გ/ლ;§  აქროლადი მჟავიანობა ძმარმჟავაზე გადაანგარიშებით - არაუმეტეს 1 გ/ლ;§  გოგირდის დიოქსიდის საერთო მასური კონცენტრაცია - არაუმეტეს 200 მგ/ლ;უშაქრო ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია - არანაკლებ  16 გ/ლ.ღვინო „წინანდალი“ წითელი მშრალი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:§  ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა - არანაკლებ 11 %;§  საერთო მოცულობითი სპირტშემცველობა - არაუმეტეს 15%;§  შაქრიანობა - არაუმეტეს 4 გ/ლ;§  ტიტრული მჟავიანობა ღვინომჟავაზე გადაანგარიშებით - არანაკლებ 5 გ/ლ;§  აქროლადი მჟავიანობა ძმარმჟავაზე გადაანგარიშებით - არაუმეტეს 1,2 გ/ლ;§  გოგირდის დიოქსიდის საერთო მასური კონცენტრაცია - არაუმეტეს 150 მგ/ლ;§  უშაქრო ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 22 გ/ლ-ზე ნაკლები.

3. წარმოების გეოგრაფიული არეალი და ზონებიწინანდლის მიკროზონა  მდებარეობს თელავის მუნიციპალიტეტში, მდ. ალაზნის მარჯ­ვე­ნა სანაპიროზე ჩრდილო განედის 41° 54' და აღმოსავლეთ გრძედის 45° 35' კოორ­დი­ნატებზე.წინანდლის მიკროზონა მოიცავს ერთი მხრივ ცივ-გომბორის ქედის ჩრდილო-აღმო­სავლე­თი დაქანების ტყიანი კალთების გაგრძელებას და მეორე მხრივ მთისწინებსა და ალაზნის დაბლობს. მას ჩრდილო-დასავლეთიდან ესაზღვრება ჩუმათხევი, ხოლო სამხრეთ-აღმოსა­ვ­ლე­თიდან - აკურისხევი.წინანდლის მიკროზონა შედიან სოფლები: აკურა, ვანთა, ბუშეტი, ქვემო ხოდაშენი, წინანდალი, კისისხევი, კონდოლი, ნასამხრალი, შალაურა, კურდღელაური, ვარდისუ­ბანი,  რუისპირი, ყარაჯალა, გულგულა და იყალთო.ღვინო „წინანდალის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ წინანდლის მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება ხდება წინანდლის მიკროზონის ტერი­ტორიაზე. ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება, ასევე, დასაშვებია წინანდლის მიკროზონის გარეთ, მხოლოდ კახეთის მევენახეობის ზონის ფარგლებში.

4. ვაზის ჯიშებიღვინო „წინანდალი“ თეთრი შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ვაზის შემდეგი ჯიშის ყურძნიდან:§  რქაწითელი(თ) - არანაკლებ 85%;§  მწვანე კახური(თ) - არაუმეტეს 15 %.ღვინო „წინანდალი“ თეთრის წარმოებისას დაუშვებელია სხვა ჯიშების გამოყენება.ღვინო „წინანდალი“ წითელი შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ საფერავის ჯიშის ყურძნიდან. დაუშვებელია სხვა ჯიშების გამოყენება.

5. მევენახეობის პრაქტიკა§  წინანდლის მიკროზონაში ღვინო „წინანდლისთვის“ განკუთვნილი სამეწარმეო ვენა­ხები გაშენებული უნდა იყოს  350–700 მეტრის სიმაღლეზე ზღვის დონიდან;§  ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან 3 მეტრამდე;§  ვაზთაშორის მანძილი რიგში – 0,8–1,5 მეტრი;§  შტამბის სიმაღლე – 60–90 სმ;§  სხვლის ფორმა – ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი.

6. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება§  ღვინო „წინანდალი“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს უნდა იყოს არანაკლებ 19 %;§  ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით;§  დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრე­ბის გამოყენება.

7. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალიყურძნის  მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს:რქაწითელისათვის – 10 ტონას;საფერავისათვის – 10 ტონას;მწვანე კახურისათვის – 8 ტონას.ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს 650 ლიტრს ერთი ტონა ყურძნიდან.

8. მეღვინეობის პრაქტიკაღვინო „წინანდალი“ თეთრი მზადდება ტკბილის სრული დადუღების გზით.წინანდალი თეთრი მზადდება მხოლოდ თვითნადენი ტკბილისაგან. აუცილებელია დუღი­ლა­მდე ტკბილის დაწდომა. ალკოჰოლური დუღილი უნდა წარიმართოს არაუ­მე­ტეს 20°C ტემპერატურაზე. დუღილის დასრულების შემდეგ ღვინოს უტარდება სულფი­ტაცია.ღვინო „წინანდალი“ წითელი მზადდება დურდოს სრული დადუღების გზით.ყურძენი უნდა დაიწუროს და გასცილდეს კლერტი. ალკოჰოლური დუღილი მიმდინა­რეობს არაუმეტეს 30°C ტემპერატურაზე. ალკოჰოლური დუღილის დასრულების შემდეგ ხორცი­ელდება ვაშლ-რძემჟავური დუღილი, რომლის დასასრულს ღვინოს უტარდება სულფი­ტაცია.ღვინო „წინანდალი“ შეიძლება დავარგდეს ან ჩამოისხას დავარგების გარეშე. დავარგ­ებული წინანდლის შემთხვევაში სავალდებულოა ღვინის დავარგება ხის კასრებში არანაკლებ 6 თვის განმავლობაში.ღვინო „წინანდალის“ სამომხმარებლო ბაზარზე გატანა სარეალიზაციოდ დასაშვებია მხოლოდ ბოთლებში დაფასოებული სახით.

9. ღვინის განსაკუთრებული ხარისხის, თვისებების ან/და რეპუტაციის კავშირი გეოგრაფიულ ადგილთან9.1. ბუნებრივი ფაქტორებიკლიმატიზომიერად ნოტიოა, ცხელი ზაფხულითა და ზომიერად ცივი ზამთრით. მზის ნათების წლიური ხანგრძლივობა 2300 საათს აღემატება. მიკროზონაში მზის პირდაპირი რადიაციის წლიური ჯამი პერპენდიკულარულ ზედაპირზე 130 კკალ/სმ2, ხოლო სხივებისადმი ჰორი­ზონტალურ ზედაპირზე 76 კკალ/სმ2 უდრის. თბილ პერიოდში ეს მაჩვენებლები შესაბა­მისად 92 და 60 კკალ/სმ2 ფარგლებში მერყეობს. გაბნეული რადიაცია წლიურად 54 კკალ/სმ2, ხოლო სავეგეტაციო პერიოდში 40 კკალ/სმ2 აღწევს. ჯამური რადიაციის წლიური მნიშვნე­ლობა 130 კკალ/სმ2-ია, ხოლო თბილ პერიოდში 100 კკალ/სმ2 უდრის.მიკროზონაში ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა საკმაოდ მაღალია და 12,4°С უდრის. ყველაზე თბილ თვეებში – ივლისში და აგვისტოში საშუალო ტემპერატურა 23,2°С, ყველაზე ცივი თვის – იანვრის ტემპერატურა კი +0,9°С-ია. წლიური აბსოლუ­ტური მინიმუმებიდან საშუალო – 10°С, აბსოლუტური მაქსიმუმებიდან საშუალო კი 35°С უდრის.ექსტრემალური ტემპერატურები –23°С – +38°С-ის ფარგლებშია. მხარის უმეტეს ნაწილ­ში ჰაერის ტემპერატურის 10°С-ზე ზევით მდგრადი გადასვლა აპრილის I დეკადაში აღი­ნიშნება, 10°С-ზე ქვევით ტემპერატურა ნოემბრის პირველ რიცხვებში ეცემა.სავეგეტაციო პერიოდის ხანგრძლივობა უდრის 208 დღეს. აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი (ct>10°C) 550 მ სიმაღლეზე 3800° აღწევს.წინანდლის მიკროზონაში მოწმენდილ დღეთა წლიური რიცხვი (ღრუბლიანობა 0-2 ბალი) საერთო და ქვედა იარუსის ღრუბლიანობის შესაბამისად 52-82-ს შეადგენს. სავეგეტაციო პერიოდში მოწმენდილი დღეები აღნიშნული ღრუბლიანობის თანმი­მდევ­რუ­ლად 36 და 55 უდრის. წლის განმავლობაში მოღრუბლული დღეები (8-10 ბალი) საერ­თო და ქვედა იარუსის ღრუბლიანობის შესაბამისად 122 და 95-ს უდრის, ხოლო სავე­გეტაციო პერიოდში აღნიშნულ ღრუბლიანობათა დღეები შესაბამისად 61 და 45-ს შეად­გენს.მიკროზონაში ატმოსფერული ნალექების წლიური ჯამი 845 მმ, სავეგეტაციო პერიოდში 644 მმ უდრის. წლიური ნალექებიდან მაქსიმუმი (157 მმ) მაისში, მინიმუმი (28 მმ) კი იანვარში აღინიშნება.ვაზის კვირტის გაშლა აპრილის შუა რიცხვებიდან იწყება, ხოლო სიმწიფეში აგვისტოს შუა რიცხვებიდან შედის.წინანდლის მიკროზონაში (300-750 მ სიმაღლის ფარგლებში) აქტიური სითბოს ჯამი 4100-3500° შორის იცვლება.წინანდლის  მიკროზონაში სეტყვიანი დღეები ხშირია (წელიწადში საშუალოდ 2,3-ს). წლის განმავლობაში ყველაზე ხშირად სეტყვა მოდის მაისში და ივნისში (0,7 და 0,8). განსაკუთრებულად სეტყვიან წლებში კი შესაძლოა მოვიდეს 9-ჯერ.ჰაერის შეფარდებითი სინოტივის წლიური მნიშვნელობა საშუალოდ 70% უდრის. ჰაერის ტენით გაჟღენთილობა ყველაზე ნაკლებია აგვისტოში (60%), ყველაზე მეტი კი ნოემბერში (77%).მიკროზონაში ძირითადად გაბატონებულია დასავლეთის (35%) და აღმოსავლეთის (23%) რუმბის ქარები. ქარის საშუალო წლიური სიჩქარე 1,7 მ/წმ უდრის. ძლიერ ქარიან დღეთა რიცხვი მიკროზონაში დიდი არ არის (10).ნიადაგი2005 წლის ივნის-ივლისის თვეში საქართველოს მებაღეობის, მევენახეობისა და მეღვი­ნეობის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ნიადაგმცოდნე სპეციალისტებმა, მიკროზონის ნიადაგური საფარის შესწავლის მიზნით, საკვლევ ტერიტორიაზე ჩაატარეს ნიადაგების კვლევის საველე და კამერალური სამუშაოები. ნიადაგების ანალიზური სამუშაოები ჩატარ­და ამავე ინსტიტუტის აგროქიმიის ლაბორატორიაში.გამოკვლევების შედეგად შესწავლილ ტერიტორიაზე გამოიყო შემდეგი ძირითადი ნიადაგური ტიპები:1)      ტყის ყავისფერი, დიდი სისქის, საშუალოდ და ძლიერ ხირხატიანი, მძიმე თიხნარი;2)      ყავისფერი, დიდი სისქის, ალაგ სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი და თიხიანი;3)      ყავისფერი, საშუალო სისქის, სუსტად ხირხატიანი, მძიმე თიხნარი;4)      მდელოს ყავისფერი, დიდი სისქის, მძიმე თიხნარი და თიხიანი;5)      მდელოს ყავისფერი, დიდი სისქის, სუსტად და საშუალოდ ხირხატიანი, თიხნარი;6)      დელუვიურ-პროლუვიური, დიდი სისქის, მსუბუქი და მძიმე თიხნარი;7)      ალუვიურ-პროლუვიური, დიდი სისქის, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი;8)      ალუვიური, დიდი სისქის, მძიმე თიხნარი;9)      ალუვიური, დიდი სისქის, ძლიერ ხირხატიანი, თიხნარი.პირველი სახესხვაობის ნიადაგი ხასიათდება სოფ. ვანთის, სოფ. აკურის (ნაკ. „ნასახ­ლარები“), სოფ. კისისხევის (ნაკ. „არხის ზემოთ“) მაგალითზე.მეორე სახესხვაობის ნიადაგი ხასიათდება სოფ. ბუშეტის (ნაკ. „რკინიგზის ქვემოთ თეთრ ხიდთან“), სოფ. შალაურის (ნაკ. „ტრასის ქვემოთ“), სოფ. ვაჩნაძიანის (ნაკ. „ხრამიწები“) მაგალითზე.მესამე სახესხვაობის ნიადაგი ხასიათდება სოფ. შალაურის (ნაკ. „დიდი ვერხვის ადგილები“) მაგალითზე.მეოთხე სახესხვაობის ნიადაგი ხასიათდება სოფ. წინანდლის (ნაკ. „თელიანი!), სოფ. ქვემო ხოდაშენის (ნაკ. „ნაფარეხლები“), სოფ. კურდღელაურის (ნაკ. „ბეღანაფშები“) მაგალითზე.მეხუთე სახესხვაობის ნიადაგი ხასიათდება სოფ. ქვემო ხოდაშენის (ნაკ. „დიდი ვენახები“) მაგალითზე.მეექვსე და მეშვიდე სახესხვაობის ნიადაგები წარმოდგენილია ზემოთ ჩამოთვლილი სოფლებიდან ალაზნის ვაკისკენ გარდამავალ ზოლში.მერვე და მეცხრე სახესხვაობის ნიადაგები უშუალოდ ალაზნის ტერასის მიჯნაზე მდებარეობენ.მიკროზონის ზედა ნაწილში წარმოდგენილი ყავისფერი ნიადაგები (თავისი სახესხვაობით) საშუალო და ღრმა პროფილით ხასიათდებიან. ქვედა ზოლში გავრცე­ლებული ალუვიური, ალუვიურ-პროლუვიური და დელუვიურ-პროლუვიური ნიადა­გე­ბი უფრო ღრმა პროფილით და სხვადასხვა ხირხატიანობით ხასიათდებიან.ნიადაგის პროფილის სისქე ზედა ნაწილში, სადაც ყავისფერი ნიადაგებია წარმოდგენილი, 70-100 სმ-ის ფარგლებშია, ხოლო აქტიური ჰუმუსიანი ფენა 30-50 სმ-ის ფარგლებში. ზონის ქვედა ნაწილში, სადაც ალუვიური, ალუვიურ-პროლუვიური და დელუვიურ-პროლუვიური ნიადაგებია წარმოდგენილი, პროფილი უფრო ღრმაა და 100–150 სმ-ს აღემატება, აქტიური ჰუმუსიანი ფენა კი 40-50 სმ-ია.მექანიკური შედგენილობით ნიადაგები ძირითადად საშუალო და მძიმე თიხნარი შედგენი­ლობით ხასიათდებიან, მცირე მონაკვეთებზე კი მსუბუქი თიხიანებიცაა წარმოდგენილი.ჰუმუსი მცირე რაოდენობით 1,0–2,5%-ის ფარგლებშია, ჰიდროლიზური აზოტის, ხსნადი ფოსფორის და გაცვლითი კალიუმის შემცველობა დაბალია, კალციუმის კარბონატებს ნიადაგები მცირე და საშუალო რაოდენობით – 2,5–16,0%-ის ფარგლებში შეიცავს. ნიადაგის არეს რეაქცია (pH) საშუალო ტუტეა.მიკროზონაში წარმოდგენილი ნიადაგები ექსპოზიციით (ძირითადად, ჩრდილო-აღმოსავ­ლე­თი და აღმოსავლეთი), კალციუმის კარბონატების შემცველობით, ხირხატია­ნობით და კლიმატური ფაქტორების ერთობლიობით კარგ პირობებს ქმნიან მაღალი ხარისხის  ღვინოების მისაღებად. 9.2.  ადამიანური ფაქტორიისევე, როგორც საქართველოს სხვა კუთხეებში, კახეთ­შიც და თვითონ წინანდლის მიკროზონაშიც, მევენახეობა-მეღვინეობის დარგის ისტო­რია ათასწლე­უ­ლების სიღრმე­ებიდან იღებს სათავეს. ამ ხნის განმავლობაში ის ვითარ­დე­ბოდა, იზრ­დე­ბოდა და იღებდა გამოცდილებას.XIX საუკუნის დასაწყისისთვის კახელი თავადების მამულებში მევენახეობასა და მეღვინეობას საკმაოდ სოლიდური ადგილი ეკავათ. ამ თავადთა შორის გამორჩეული ადგილი ეჭირა ალექსანდრე ჭავჭავაძეს, რომელმაც დარგის განვითარების მიზნით 1835 წელს ბანკიდან ერთი მილიონი მანეთი ისესხა, რაც მამულების გაუმჯობესებას მოხ­მარდა - სოფელ წინანდალში აშენდა დიდი ღვინის მარანი თავისი ლაბორატორიით, სადაც ღვინოს აწარმოებდნენ. ალექსანდრე ჭავჭავაძემ ააგო, აგრეთვე, ორთქლის არაყსახდელი ქარხნები.ეს იყო ღვინის წარმოების ფეოდალური წესიდან კაპიტალისტურზე გადასვლის პირველი მცდელობა, რომელმაც ძალზედ ეფექტურად იმოქმედა ღვინის ხარისხზე. თავად ალექსანდრე ჭავჭავაძის ღვინოებმა შორს გაითქვეს სახელი – ამ ღვინოებს კარგად იცნობდნენ მაშინდელ რუსეთის იმპერიაში და აფასებდნენ ევროპის ქვეყნებშიც.რუსეთის იმპერიის საუფლისწულო მამულების დეპარტამენტმა 1880-იანი წლებიდან ძალზედ გაააქტიურა ქართველი თავადებისგან მამულების შესყიდვა. მან სოფელ წინან­დალსა და მის შემოგარენში  თავადებისგან - ჭავჭავაძეები, ანდრონიკაშვილები, ზურაბაშვი­ლები, ბახუტოვები, როტინიანცები, აზნაუროვები, ჩიჟქავაძეები და სხვა შეისყიდა 2000-მდე ჰა მამულები და დაიწყო მათი გეგმაზომიერი გამასივების, რეფორმირებისა და რეკონსტრუირების პროცესი.1886-1887 წლებში წინანდალში ააგეს ორსართულიანი, 150000 ვედრო ღვინის ტევადობის სარდაფი-ქარხანა. ამავე წელს ააშენეს სასახლე და გახსნეს საკასრე სახელოსნო. დადგეს ახალი, თანამედროვე დანადგარები: ყურძნის საჭყლეტები, წნეხები, ღვინის ტუმბოები, ბუტები, ჩანები, კასრები და სხვადასხვა დანიშნულების ინვენტარი. ყველაფერ ამას დაემატა ისიც, რომ საუფლისწულო მამულები დაკომპლექტდა ევროპაში განსწავლული პროფესიონალებით - გოგოლ-იანოვსკი, სპეშნევი, მასონო, სტაროსელსკი, ჰაინე, მარკოვიჩი, ოვჩარენკო, თუშმალიშვილი, ჯორჯაძე, დიკენსონი და სხვები.1880-ანი წლებიდან აქ უკვე აწარმოებდნენ საკმაოდ მაღალი ხარისხის ღვინოებს – რქაწითელი წინანდალი №13, მწვანე წინანდალი №14 1/4, საფერავი წინანდალი №16, რომლებმაც 1892 წელს ჩიკაგოს საერთაშორისო გამოფენაზე უმაღლესი შეფასებები მიიღეს.1897 წელს წინანდალში გაიხსნა სამწლიანი სკოლა, სადაც ბავშვებს, სხვა საგნებთან ერთად, ასწავლიდნენ მევენახეობას, მეღვინეობას და მებაღეობასაც.დიდი პოპულარობით სარგებლობდა ალექსანდრე ჭავჭავაძის მიერ წარმოებული ღვინო „წინანდალი“ რუსეთის იმპერიისა და ევროპის ქვეყნებში, იგი  დღემდე ითვლება ფლაგ­მა­ნად ქართული ღვინოების რიგში. უამრავ კონკურსსა და გამოფენაში აქვს მიღე­ბუ­ლი  მონაწი­ლეობა და 1990-ან წლებამდე მიღებული აქვს 10 ოქროს და 9 ვერცხლის მედალი.წინანდლის მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, რეგიონისთვის დამახასიათებელი კლიმატი: ზომიერად თბილი ზამთარი და ცხელი ზაფხული, ატმოსფერული ნალექების ზომიერი რაოდენობა, ნიადაგების მრავალფეროვნება, რქაწითელისა და საფერავის ჯი­შე­ბის ამ ზონისათვის დამახასიათებელი განსაკუთრებული მახასიათებლები და მევენა­ხე­ობა-მეღვინეობის ადგილობრივი, მრავალსაუკუნოვანი ტრადიცია განაპირობებს ღვინო „წინანდალის“ განუმეორებელ, მხოლოდ ამ ღვინისათვის დამახასიათებელ ორგანოლე­პ­ტი­კურ თვისებებს.      

10. პროდუქტის ეტიკეტირების და შეფუთვის განსაკუთრებული წესები

11. გარდამავალი დებულებები

12. აღრიცხვა და შეტყობინებაღვინო წინანადლის წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყო­ბინება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესა­ბამისად.

13. ძირითადი საკონტროლო წერტილებიდაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო „წინანდალის“ წარმოების პროცესის გაკონ­ტრო­ლების დროს მწარმოებელმა სსიპ ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდას­ტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

 

14. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანოწარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამო­ყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ ღვინის ეროვნული სააგენტო საქარ­თველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.15. მიკროზონის რუკა

 

ადგილწარმოშობის დასახელება: ხვანჭკარა
რეგისტრაციის № 1
რეგისტრაცის თარიღი 07/14/2005. 

საქონლის დასახელება რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის  დასახელების რეგისტრაცია: ღვინო

მფლობელი: სსიპ „ღვინის ეროვნული სააგენტო“; მარშალ გელოვანის გამზ. N6, 0159, თბილისი, საქართველო დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინის წარმოების სპეციფიკაცია

1. დასახელება: „ხვანჭკარა“

2. დამატებითი აღნიშვნები

3. ტიპი, ფერი და ძირითადი მოთხოვნები

„ხვანჭკარა“ - წითელი, ბუნებრივად ნახევრად ტკბილი ღვინოა.

„ხვანჭკარა“ უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს :

ფერი - ღია ლალისფრიდან მუქ ლალისფრამდე;

არომატი და გემო - უზადო, მიკრობიოლოგიურად ჯანსაღი, ჰარმონიული, დახვეწილი, ხავერდოვანი, სასიამოვნო სიტკბოთი, ჯიშისა და ამ ადგილისთვის დამახასიათებელი არომატითა და გემოთი;

ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 11 %-ზე ნაკლები;

დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 22 გ/ლ-ზე ნაკლები;

შაქრიანობა უნდა იყოს 30 - დან 45 - მდე გ/ლ ;

ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს 5 გ/ლ - ზე ნაკლები;

სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.
4. წარმოების გეოგრაფიული ადგილი და ზონები
ხვანჭკარას მიკროზონა მდებარეობს რაჭაში, ამბროლაურის ადმინისტრაციულ რაიონში, ლეჩხუმის ქედის სამხრეთ დაქანებებზე - მდ. რიონის მარჯვენა სანაპიროზე და რაჭის ქედის ჩრდილო დაქანებაზე - მდ. რიონის მარცხენა სანაპიროზე, ჩრდილოეთ განედის 42030' და აღმოსავლეთი გრძედის 43000' კოორდინატებს შორის არსებულ ფართობებზე. ხვანჭკარას მიკროზონა მოიცავს აგრეთვე ლეჩხუმის მუნიციპალიტეტის სამხრეთ - აღმოსავლეთ ნაწილსაც.

ხვანჭკარას მიკროზონა მოიცავს ამბროლაურის მუნიციპალიტეტის შემდეგ სოფლებს: ხვანჭკარა, წესი, კვაცხუთი, სადმელი, ღვიარა, ბოსტანა, დიდი ჩორჯო, პატარა ჩორჯო, მეორე ტოლა, პირველი ტოლა, ჭრებალო, ჭყვიში, ჟოშხა, ქვიშარი, ღვარდია, ბარეული, ღადიში, ბაჯი, ბუგეული, საკეცია, ჯვარისა, იწა, კრიხი, ახალსოფელი, გორი, ხიმში, აბანოეთი. აგრეთვე ცაგერის მუნიციპალიტეტის შემდეგ სოფლებს: ალპანა და ორბელი.

5. ვაზის ჯიშები

„ხვანჭკარა“ შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ხვანჭკარას მიკროზონაში მოწეული ალექსანდროულის და მუჯურეთულის ჯიშის ყურძნიდან და დაუშვებელია სხვა ჯიშების გამოყენება, მიუხედავად საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული გამონაკლისებისა.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლა

ხვანჭკარას მიკროზონაში, ღვინო „ხვანჭკარასთვის“ განკუთვნილი სამრეწველო ვენახები გაშენებული უნდა იყოს 450 – 750 მეტრის სიმაღლეზე ზღვის დონიდან.

ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან - 2,5 მეტრამდე;

ვაზთაშორის მანძილი რიგში 0,8 -1,5 მეტრი;

შტამბის სიმაღლე - 60 – 90 სმ;

სხვლის ფორმა - ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი;
ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და მავნებლებისა და დაავადებებისაგან დაცვა, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდება ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

შერჩეული და ჩატარებული აგროტექნიკური ღონისძიებები უნდა აკმაყოფილებდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება

„ხვანჭკარა“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს უნდა იყოს არანაკლებ 23% .

ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, რომელთა ტევადობა არ აღემატება 40 კგ-ს.

დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრების გამოყენება.

ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინძურებისაგან.

8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალი

ყურძნის მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს 7 ტონას;

ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:

650 ლიტრს - ერთ ტონა ყურძნიდან;

4550 ლიტრს - ერთი ჰა ვენახიდან.

9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა

„ხვანჭკარას“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ ხვანჭკარას მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.

ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება უნდა განხორციელდეს მხოლოდ ხვანჭკარას მიკროზონის საზღვრებში, ხოლო ჩამოსხმა დასაშვებია ამ მიკროზონის გარეთაც, საქართველოს ტერიტორიაზე.

„ხვანჭკარა“ მზადდება დურდოს არასრული ალკოჰოლური დუღილის გზით. „ხვანჭკარას“ წარმოებისას დასაშვებია მხოლოდ იმ ოპერაციების, მასალებისა და ნივთიერებების გამოყენება, რომლებიც ნებადართულია საქართველოს კანონმდებლობით.
სამომხმარებლო ბაზარზე „ხვანჭკარას“ გატანა დასაშვებია მხოლოდ მინის ჭურჭელში დაფასოებული სახით.
სამომხმარებლო ბაზარზე „ხვანჭკარას“ გატანა დასაშვებია მხოლოდ რთველის მომდევნო წლის პირველი იანვრიდან.
10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილს შორის
კლიმატი – ხვანჭკარას მიკროზონაში ამინდის ფორმირებას განაპირობებს სუბტროპიკულ და ზომიერ განედებში განვითარებული დასავლეთიდან და აღმოსავლეთიდან გადმოადგილებული ატმოსფერული პროცესები. აქ კლიმატი საკმაოდ ნოტიოა, ზომიერად ცივი ზამთრით და ცხელი, შედარებით მშრალი ზაფხულით.

ღვინის ხარისხზე პოზიტიურ ზეგავლენას განაპირობებს განედური მიმართულების სამხრეთული დაქანების მთისწინებზე წარმოქმნილი ძირითადი აგროკლიმატური მაჩვენებლები: მზის სხივური ენერგია, სითბოს რაოდენობა, ზაფხულის ტემპერატურების ზომიერი დაძაბულობა და ადგილმდებარეობის ზომიერი დატენიანება.

მიკროზონაში მევენახეობის გავრცელების არეალში ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა 12,2-10,80C; ივლის - აგვისტოს საშუალო ტემპერატურა 21 - 220 C - ის, ხოლო იანვრისა 0 - 10-ის ფარგლებშია.

მზის ნათების წლიური ხანგრძლივობა 1900-2000 სთ-ის ფარგლებშია. სავეგეტაციო პერიოდში მზე 1400 საათზე მეტი ხნის განმავლობაში ანათებს. ჯამური რადიაცია საკმაოდ მაღალია და წლის განმავლობაში 120-130 კკალ/სმ2 საზღვრებში იცვლება.

საერთო მოღრუბლულობის მხრივ, დასავლეთ საქართველოს მევენახეობის სხვა რაიონებთან შედარებით, აქ შესამჩნევია მოწმენდილი დღეების მნიშვნელოვანი მეტობა, რაც სხვა ფაქტორებთან კომპლექსში საგრძნობ გავლენას ახდენს ყურძნის ხარისხზე.

შემოდგომისას პირველი ყინვები ნოემბრის დასაწყისში იწყება, ხოლო ბოლო ყინვები გაზაფხულზე, აპრილის დასაწყისში (5.IV – 7.IV) წყდება. ალექსანდროული და მუჯურეთული ვაზის ჯიშები კვირტის გაშლას აპრილის შუა რიცხვებიდან (15.IV), ყვავილობას ივნისის დასაწყისში, ხოლო ყურძნის სიმწიფეს აგვისტოს მეორე ნახევრიდან იწყებენ.

ყურძენი ტექნიკურ სიმწიფეში სექტემბრის დასასრულს (25.IX-დან) შედის, ხოლო ბუნებრივად ნახევრადტკბილი ღვინომასალის მისაღებად ყურძენს ოქტომბრის მეორე ნახევარში კრეფენ. ამისათვის საჭიროა 35000-ზე და მეტი აქტიური სითბოს ჯამი.

"ხვანჭკარას” მიკროზონაში, 450-650 მ სიმაღლის საზღვრებში აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი (>100) 3750-33500 ფარგლებში მერყეობს.

ატმოსფერული ნალექების წლიური ჯამი 1050-1100 მმ უდრის. თვეების მიხედვით ნალექების განაწილება დაახლოებით ზომიერია. სავეგეტაციო პერიოდში 640-660 მმ ნალექი მოდის.

სეტყვიან დღეთა წლიური რიცხვი საშუალოდ 1-2-ს შორის იცვლება. წლის განმავლობაში სეტყვა ყველაზე ხშირად მოდის მაის-ივნისში /0,6-0,8 დღე/.

ჰაერის ფარდობითი ტენიანობის საშუალო წლიური მნიშვნელობა 75-76% უდრის. თოვლის საფარი დეკემბრის შუა რიცხვებში იქმნება, რომელიც მარტის მეორე ნახევრამდე ქრება. თოვლის საფარის საშუალო სიმაღლე 15-20 სმ უდრის.

მდინარე რიონის ხეობის გასწვრივ გაბატონებულია აღმოსავლეთის (39%) და დასავლეთის (37%) რუმბის ქარები. ქარის სიჩქარე, ხეობის ჩაკეტილობის გამო, დიდი არ არის. ცალკეულ მიკროუბნებში /ამბროლაური/ დამახასიათებელ ქარებს აძლიერებს აქ განვითარებული მთა-ხეობის ქარები. ამის შედეგად ამბროლაურში და სხვა მდინარისპირა დაბლობებზე მათი სიჩქარე მნიშვნელოვნად იზრდება და წლიურად 2,0-2,5 მ/წმ აღწევს. ქარი შედარებით ძლიერი ხდება გაზაფხულ-ზაფხულის პერიოდში /2,5-3,1 მ/წმ/.
ნიადაგი - მდ. რიონის ორივე მხარეს, ზღვის დონიდან 450-750 მ-ის ფარგლებში, გამოყოფილია ნეშომპალა-კარბონატული ნიადაგების სამი, ყომრალი ნიადაგების ერთი, დელუვიურ-პროლუვიური ნიადაგების ერთი და ალუვიური ნიადაგების ერთი სახესხვაობა – სულ ექვსი სახესხვაობა.

პირველი სახესხვაობის ნიადაგებით - ნეშომპალა კარბონატული, დიდი სისქის, მძიმე თიხნარით და მსუბუქი თიხით ხასიათდება სოფლების: ხვანჭკარა, სადმელი, I ტოლა და ჭყვიშის ნიადაგები.  

მეორე სახესხვაობის ნიადაგები - ნეშომპალა კარბონატული, დიდი სისქის, ხირხატიანი, საშუალო თიხა და მძიმე თიხნარი გვხვდება სოფლებში: კვაცხუთი, საკეცია, ბუგეული, აბანოეთი და გორი.

მესამე სახესხვაობის ნიადაგებით – ნეშომპალა-კარბონატული საშუალო სისქის, საშუალო და მსუბუქი თიხებით ხასიათდება სოფელი ჭრებალო

მეოთხე სახესხვაობის ნიადაგები - ყომყრალი ნიადაგებია სოფლებში: წესი, ბოსტანა, ჩორჯო , ბაჯი, ინა.

მეხუთე სახესხვაობის ნიადაგები -  დელუვიურ-პროლუვიური, დიდი სისქის, ალაგ სუსტად ხირხატიანი, მსუბუქი თიხა ახასიათებს სოფლებს: ბუგეული, ხიმში, ძირაგეული და გორი .

მეექვსე სახესხვაობის ნიადაგი – ალუვიური, დიდი სისქის, ალაგ სუსტად ხირხატიანი და ქვიანი, თიხნარი ხასიათდება სოფელი წესი.
ადამიანური ფაქტორი - მევენახეობა მეღვინეობა, ისევე როგორც საქართველოს სხვა კუთხეებისთვის, რაჭისთვისაც უძველესი დარგია. ვაზის ეს უნიკალური ჯიშებიც - ალექსანდროული და მუჯურეთული ძველი, აბორიგენული, რაჭული ჯიშებია. რაჭველი გლეხი საუკუნეების განმავლობაში ხვეწდა და სრულყოფდა როგორც ვაზის ჯიშს და მისი კულტივირების წესებს, ასევე ღვინის დაყენების ხერხებსა და მეთოდებს.

„კავკასიის მეღვინეობის ნარკვევი“ (1875წ) პირველი წერილობითი წყაროა, რომლის მიხედვითაც რაჭაში საუკეთესო ღვინოების მომცემი მიკრორაიონებია ტოლა - ხვანჭკარას, ბუგეულისა და წესის.

ალექსანდროულის და მუჯურეთულის ჯიშების პირველი მკვლევარები იყვნენ ი. ბახტაძე (1886), ე. დანდუროვი (1896), ა. მიროტაძე (1939), ი. ჯავახიშვილი (1964) .

„ხვანჭკარას“ და მისი ტიპის ჩამოყალიბება - გაუმჯობესების შესაძლებლობათა შესწავლა მეცნიერულ დონეზე პირველმა დაიწყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მეღვინეობის კათედრის ხელმძღვანელმა კონსტანტინე მოდებაძემ.

რაჭველი გლეხის მაღალ ტრადიციებს ემყარებოდა მე-19 საუკუნის 70-იანი წლებიდან საყოველთაოდ ცნობილი „ყიფიანის ღვინო“, რომელიც რაჭაში, ალექსანდროულის და მუჯურეთულის ჯიშის ყურძნიდან მზადდებოდა.

„ყიფიანის ღვინის“ პოპულარიზაციაში და საერთაშორისო აღიარებაში დიდი წვლილი მიუძღვით ნესტორ წერეთელსა და ვარლამ პაპუაშვილს, რომლებიც ლუარსაბ და დიმიტრი ყიფიანების სავაჭრო კომპანიას ხელმძღვანელობდნენ ჯერ ქუთაისში, შემდეგ მაიკოპსა და მოგვიანებით ბათუმში, საიდანაც „ყიფიანის ღვინო“ რუსეთსა და საზღვარგარეთ იგზავნებოდა.

„ყიფიანის ღვინომ“ პირველი მედალი ჯერ კიდევ 1900 წელს მიიღო ბათუმის პირველ სასოფლო-სამეურნეო გამოფენაზე. ხოლო პირველი საერთაშორისო აღიარება მოიპოვა 1907 წელს ბელგიის საერთაშორისო გამოფენაზე, სადაც „გრან-პრი“ დაიმსახურა.

1930 წლიდან „ყიფიანის ღვინოს“ ეწოდა „ხვანჭკარა“ და დღემდე ამ სახელს ატარებს.

1942 წლამდე არ არსებობდა „ხვანჭკარას“ წარმოების სრულყოფილი ტექნოლოგია, რომელიც უზრუნველყოფდა ღვინის სტაბილიზაციას და ხანგრძლივად შეუნარჩუნებდა სიტკბოს. ამიტომ ღვინო მზადდებოდა გლეხური მეთოდით, რომლის დროსაც ალკოჰოლური დუღილი ჩერდებოდა შემოდგომა - ზამთრის სიცივის დადგომით და გრძელდებოდა გაზაფხულზე - დათბობასთან ერთად. ამის გამო „ხვანჭკარას“ წარმოება არ იყო სტაბილური, რამაც დააყენა ამ ღვინის ტიპის დაკარგვის რეალური საფრთხე.

1942 წელს ამ საქმით დაინტერესდა ი. სტალინი, რაც საკმარისი აღმოჩნდა იმისათვის, რომ მაშინვე მოეწვიათ თათბირზე რესპუბლიკის პარტიული, სამეურნეო და სამეცნიერო უწყებათა წარმომადგენლები. მათ მიეცათ დავალება დაუყოვნებლივ დაეწყოთ სამუშაოები ახალი ტექნოლოგიების შემუშავებისა და თანამედროვე ტექნიკით აღჭურვილ, ახალ აშენებულ ღვინის ქარხნებში მათი დანერგვისათვის. ყოველივე ამას მოჰყვა დასახული ამოცანების სწრაფი რეალიზება. ასე დაიწყო „ხვანჭკარასა“ და სხვა გამოჩენილი ქართული ღვინოების აღორძინება.

“ხვანჭკარას“ არა ერთ კონკურსსა თუ გამოფენაზე აქვს მიღებული მონაწილეობა და მიღებული აქვს უამრავი ჯილდო.

1996 წელს ჭრებალოს ღვინის ქარხნის ბაზაზე შეიქმნა შპს. „რაჭული ღვინო“, რომლის მიერ წარმოებულმა ღვინო „ხვანჭკარამ“ ამ მოკლე პერიოდში საერთაშორისო გამოფენებზე მოიპოვა 5 ოქროს და ერთი ვერცხლის მედალი, ხოლო 2000 წლის ქ. სოჭის საერთაშორისო გამოფენაზე - ოქროს მედალი და „გრან-პრი“.

აღსანიშნავია, რომ 1944 წელს თეირანის კონფერენციაზე ერთ-ერთი სადილის დროს, როდესაც სტალინი უმასპინძლდებოდა „ხვანჭკარათი“, რუზველტმა მაღალი შეფასება მისცა მას, რასაც მოჰყვა მათი საუბარი ქართული ჯიშების კალიფორნიაში გავრცელების შესაძლებლობებზე.

„ხვანჭკარა“, როგორც ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო რეგისტრირებულია „საქპატენტში“ 2006 წლიდან.

"ხვანჭკარას” მიკროზონის განსაკუთრებული გეოგრაფიული მდებარეობა –კლდეებით დაცულ ქვაბულში, მდინარე რიონისკენ დაქანებულ ფერდობებზე შექმნილი მიკროკლიმატი, ნეშომპალა-კვარცითა და კირქვებით მდიდარი ხირხატიანი ნიადაგები, სითბოს შთანთქმისა და გაცივების მაღალი უნარი, ადგილობრივი ჯიშების ალექსანდროულისა და მუჯურეთულის უნიკალურობა და ორიგინალური ტექნოლოგია განსაზღვრავს ღვინო „ხვანჭკარას” განსაკუთრებულ თვისებებს. 

11. პროდუქტის ეტიკეტირების განსაკუთრებული წესები
დასახელება „ხვანჭკარა“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“ ეტიკეტზე, შეფუთვაზე, ასევე ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასალებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:
ლათინური შრიფტით - Khvanchkara

Protected Designation of Origin ან/და PDO

რუსული შრიფტით - Хванчкара

Защищённое наименование места происхождения

12. აღრიცხვა და შეტყობინება

„ხვანჭკარას“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყობინება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

13. ძირითადი საკონტროლო წერტილები

დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო „ხვანჭკარას“ წარმოების პროცესის გაკონტროლების დროს მწარმოებელმა სსიპ - ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:


ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები


14. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანო

წარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამოყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ - ღვინის ეროვნული სააგენტო საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

15. გარდამავალი დებულებები


ამ წარმოების სპეციფიკაციის მე-9 პუნქტის მოთხოვნათა მიუხედავად, ყურძნის გადამუშავება და ღვინის წარმოება დასაშვებია ხვანჭკარას მიკროზონის ფარგლებს გარეთაც, საქართველოს ტერიტორიის ფარგლებში, 2020 წლის დეკემბრამდე.

ადგილწარმოშობის დასახელება: კოტეხი
რეგისტრაციის № 799
რეგისტრაციის თარიღი  12/10/2007

საქონლის დასახელება რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინო
გეოგრაფიული მდებარეობა – მევენახეობის სპეციფიკური ზონა "კოტეხი" მდებარეობს მდინარე ალაზნის შუა წელში, მარჯვენა სანაპიროზე, ჩრდილო განედის 41045' და აღმოსავლეთ გრძედის 45048' კოორდინატებზე. მიკ­რო­­ზონის ტერიტორია მოიცავს ცივ-გომბორის ქედის ჩრდილო-აღმოსავლეთი დაქანების ტყიან კალთებზე მიბჯენილ მთისწინებს და ალაზნის დაბლობს ზღვის დონიდან 250-700 მ-ის ფარგლებში.
კლიმატი – ამინდის ფორმირებას განაპირობებს სუბტროპიკულ და ზომიერ განედებში განვითარებული დასავლეთიდან და აღმოსავლეთიდან გადმონაცვლებული ატმოსფერული პროცესები. აქ კლიმატი ზომიერად ნოტიოა, ცხელი ზაფხულითა და ზომიერად ცივი ზამთრით.
მზის ნათების წლიური ხანგრძლივობა 2150-2200 საათის, აქედან სავეგეტაციო პერიოდში 1550-1600 საათის საზღვრებში იცვლება. მიკროზონაში მზის პირდაპირი რადიაციის წლიური ჯამი ჰორიზონტალურ ზედაპირზე 71 კკალ/სმ2, გაბნეული რადიაცია წლიურად 49 კკალ/სმ2, ხოლო სავეგეტაციო პერიოდში 35 კკალ/სმ2-ს უდრის. სუმარული რადიაციის წლიური მნიშვნელობა 120 კკალ/სმ2-ია, ხოლო თბილ პერიოდში 90 კკალ/სმ2.
ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა საკმაოდ მაღალია და 12,40C უდრის. ყველაზე თბილი თვეებია - ივლისი და აგვისტო, რომელთა საშუალო ტემპერატურა თანაბარია და 23,60, ყველაზე ცივი თვის (იანვარი) კი +0,90-ია. წლიური აბსოლუტური მინიმუმებიდან საშუალო მინუს 100, აბსოლუტური მაქსიმუმებიდან საშუალო კი 350 უდრის. ექსტრემალური ტემპერატურები -22 და +380 საზღვრებშია.
მხარის უმეტეს ნაწილში ჰაერის ტემპერატურის 100-ზე ზევით მდგრადი გადასვლა აპრილის I დეკადაში (5.IV) და 100-ზე ქვევით ნოემბრის პირველ რიცხვებში (3.XI) ეცემა. სავეგეტაციო პერიოდის ხანგრძლივობა 211 დღეს უდრის. ამ პერიოდში გროვდება 39300-მდე აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი.
მოწმენდილ დღეთა (0-2 ბალი) წლიური რიცხვი, საერთო და ქვედა ღრუბლიანობის მიხედვით 51 და 132-ს უდრის. სავეგეტაციო პერიოდში ეს მაჩვენებელი, აღნიშული ღრუბლიანობების შესაბამისად 36 და 79 დღეს უტოლდება.
ღრუბლიანი დღეების წლიური რაოდენობა (8-10 ბალი) საერთო და ქვედა ღრუბლიანობის შესაბამისად 113 და 59-ს, სავეგეტაციო პერიოდში კი 54 და 26 შეადგენს.
ზაფხულის დაწყებიდან 85 დღის განმავლობაში ჰაერის საშუალო დღეღამური ტემპერატურა 200C-ზე მაღალია. ამ პერიოდში 34 დღის განმავლობაში (10.VII-13.VIII) ჰაერის საშუალო ტემპერატურა 230 და მეტსაც აღწევს.
შემოდგომის პირველი წაყინვები ნოემბრის მესამე დეკადაში (25.XI-დან) იწყება. ათ წელიწადში ერთხელ წაყინვა შესაძლოა ოქტომბრის დასასრულს (30.X-დან) დაიწყოს. ბოლო წაყინვები საშუალოდ 24.III-დან წყდება. ათ წელიწადში ერთხელ გაზაფხულის წაყინვები აპრილის შუა რიცხვებამდეც არის მოსალოდნელი.
ატმოსფერული ნალექების წლიური ჯამი 804 მმ, აქედან სავეგეტაციო პერიოდში 578 მმ მოდის. წლიური ნალექებიდან მაქსიმუმი (124 მმ) მაისში, ხოლო მინიმუმი (32 მმ) იანვარში აღინიშნება. ნალექები თოვლის სახით ჩნდება დეკემბრის ბოლო რიცხვებში, რომელიც მარტის შუა რიცხვებამდე ქრება. ამ პერიოდში 6-7 სმ საშუალო დეკადური სიმაღლის თოვლის საბურველი 25 დღის განმავლობაში დევს.
ჰაერის შეფარდებითი სინოტივის მნიშვნელობა საშუალოდ 72% უდრის. ჰაერის ტენით გაჟღენთილობა ყველაზე მეტი (80%) ნოემბერში, ყველაზე ნაკლები (64%) კი აგვისტოშია.
სეტყვიანი დღეების საშუალო წლიური მნიშვნელობა 1,7-ს უდრის. წლის განმავლობაში ყველაზე სეტყვიანი მაისი და ივნისია (0,6-0,4). განსაკუთრებულ წლებში სეტყვა შესაძლოა მოვიდეს 6-ჯერ.
ალუვიურ-კარბონატული ნიადაგის სიღრმის ტემპერატურული იზოპლეტების ანალიზიდან გამომდინარე, 5-50 სმ სიღრმის ფენაში, საშუალო ტემპერატურის 100-ზე ზევით მდგრადი გადასვლა აპრილის პირველ დეკადაში ხდება, ხოლო შედარებით მეტ სიღრმეზე (50-100 სმ) – აპრილის შუა რიცხვებისაკენ იწევს.
მაისის შუა რიცხვებში ნიადაგის 10-120 სმ-ის სიღრმის ფენაში ტემპერატურა 150-ზე მაღალი ხდება. ივნისის შუა რიცხვებიდან სექტემბრის ბოლომდე – 3 თვეზე მეტი ხნის განმავლობაში 5-დან 70 სმ-მდე სიღრმის ფენაში ტემპერატურა 200-ზე მაღალია.
ძირითადად გაბატონებულია სამხრეთ-დასავლეთის (33%) და დასავლეთის (18%) ქარები. იშვიათად მათ ენაცვლება აღმოსავლეთის (12%) ქარები. ქარის საშუალო წლიური სიჩქარე 1,7 მ/წმ-ია, წლის განმავლობაში ყველაზე მეტი სიჩქარე ქარს (1,9 მ/წმ) მარტში, ყველაზე ნაკლები (1,5 მ/წმ) კი დეკემბერში აქვს.
მრავალწლიური მონაცემების მიხედვით, ჰაერის ტემპერატურების წლიური აბსოლუტური მინიმუმებიდან საშუალო, როგორც აღინიშნა -100C უდრის. ათ წელიწადში ერთხელ მოსალოდნელია მინიმალური ტემპერატურის (მცირე ხანგრძლივობით) -150-მდე დაცემა, რაც იწვევს ვაზის კვირტების მხოლოდ სუსტ (< 30%) დაზიანებას.
ნიადაგი _ წარმოდგენილია ყავისფერი, მუქი ყავისფერი, ალუვიურ-დელუვიური და ალუვიურ-პროლუვიური ნიადაგების სახესხვაობები:
ყავისფერი, დიდი სისქის, კარბონატული, სუსტად ხირხიტიანი თიხნარ-თიხიანი.
ყავისფერი, საშუალო სისქის, კარბონატული, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი და თიხიანი.
მუქი ყავისფერი (ძველი ალუვიური), დიდი და საშუალო სისქის, კარბონატული, სუსტად ხირხატიანი, თიხიანი.
ალუვიურ-დელუვიური, დიდი სისქის, კარბონატული, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი.
ალუვიურ-პროლუვიური, დიდი სისქის, კარბონატული, სუსტად ხირხატიანი, თიხნარი.
დიდი სისქის ყავისფერი და მუქი ყავისფერი ნიადაგების პროფილის სისქეები 100-130 სმ-ის ფარგლებში, ჰუმუსიანი ფენისა კი 60-80 სმ; ალუვიურ-პროლუვიური და ალუვიურ დელუვიური ნიადაგების პროფილის სისქეები ყველგან დიდია და 100 სმ-ს აღემატება; საშუალო სისქის ყავისფერი და მუქი ყავისფერი ნიადაგების პროფილის სისქეები 60-70 –დან 70-80 სმ-მდე ცვალებადობს, ჰუმუსიანი ფენისა კი 50-60 სმ-მდე; მექანიკური შედგენილობის მხრივ ზედა ზონის ნიადაგები ძირითადად თიხნარი და თიხიანი მექანიკური შედგენილობით ხასიათდებიან. აქ ფიზიკური თიხის (<0,01 მმ) ფრაქცია 40,6 – 67,4%-მდეა; ქვედა ზონის ნიადაგებში კი, რომლებიც ძირითადად გადაადგილებული და გამოტანილი მასალებისგან არის ჩამოყალიბებული, მექანიკური შედგენილობით მძიმე თიხნარებია, იგივე ფრაქცია აქ 60,0%-მდეა, სტრუქტურა ყავისფერი ნიადაგების ზოლში მათ საპლანტაჟო ფენებში (0-50 სმ) მარცვლოვან-კოშტოვანი-გოროხოვანი და კოშტოვან-მარცვლოვანია, ქვედა ფენებში კი სტრუქტურა სუსტადაა გამოხატული, ალუვიური ნიადაგების ზოლში სტრუქტურა კოშტოვან-მარცვლოვანია და წვრილმარცვლოვან-კოშტოვანია, ქვედა ბოლო ფენები კი უსტრუქტუროა.
ჰუმუსის შემცველობა ისე როგორც ყავისფერი ნიადაგების, აგრეთვე ქვედა ალუვიურ-ნიადაგიან ზოლში მათ საპლანტაჟო ფენებში მცირე და საშუალო რაოდენობითაა 1,54-3,09%-ის ფარგლებში, ჰიდროლიზური აზოტის შემცველობა ზედა და ქვედა ზოლის ნიადაგებში დაბალია და 5,60 მგ-ს არ აღემატება 100 გ ნიადაგში, ხსნადი ფოსფორის შემცველობა დაბალია და 2,0 მგ-მდეა 100 გ ნიადაგში, გაცვლითი კალიუმის შემცველობაც აგრეთვე დაბალია 2,0-7,2 მგ-ის ფარგლებში 100 გ ნიადაგში, კალციუმის კარბონატების შემცველობა ყავისფერი ნიადაგების ზოლში საშუალო და მაღალია 9,2-20,0%, ქვედა ზოლში კი მისი შემცველობა მცირე და 8,0%-ს არ აღემატება, ნიადაგის არეს რეაქცია სუსტი და საშუალო ტუტეა – PH = 7,1-8,0, ნიადაგები ხასიათდებიან სუსტი ხირხატიანობით.
აგროტექნოლოგიური რეგლამენტები
"კოტეხის" დასახელების ღვინომასალის მისაღებად, ნიადაგურ-კლიმატური პირობების გათვალისწინებით, დაცული უნდა იქნეს შემდეგი აგროტექნოლოგიური რეგლამენტები.
ჯიში რქაწითელი
გავრცელების არეალი: ზღვის დონიდან 750 მეტრამდე.
დარგვის სქემა: 2,0 X 1,5 მ; 2,5 X 1,5 მ;
შტამბის სიმაღლე: 80-100 სმ.
სხვლის ფორმა: თავისუფალი და ქართული ორმხრივი შპალერი.
დატვირთვის ნორმა 1მ2-ზე: 8-10 კვირტი.
მოსავალი: 1 ჰა-ზე 9-10 ტონა.
ჯიში საფერავი
გავრცელების არეალი: ზღვის დონიდან 750 მეტრამდე.

დარგვის სქემა: 2,0 X 1,5 მ. 2,5 X 1,5 მ.

შტამბის სიმაღლე: 80-100 სმ.

სხვლის ფორმა: ქართული ორმხრივი შპალერი და თავისუფალი.

დატვირთვის ნორმა 1მ2-ზე: 8-10 კვირტი.

მოსავალი: 1 ჰა-ზე 7-8 ტონა.
ნიადაგის მოვლა-დამუშავება

სარწყავში _ ბოლო სავეგეტაციო მორწყვის დამთავრება რთველის დაწყებამდე ერთი თვით ადრე, ნიადაგის საშემოდგომო და საგაზაფხულო ხვნა, ნიადაგის მინიმალური დამუშავება. ტენდამცველი ღონისძიებები _ ნიადაგის ზედაპირის ფხვიერ მდგომარეობაში შენარჩუნება (კულტივაცია, ფრეზირება, მულჩირება).
განოყიერება

ორგანულ-მინერალური სასუქების გამოყენება კარტოგრაფიული რეგ­ლა­მენ­ტე­ბით.
ფიტოსანიტარული რეგლამენტი:

ძირითადი დაავადებები: ჭრაქი, ნაცარი, სიდამპლე.

მავნებლები: ტკიპა, ყურძნის ჭია, ვაზის ცრუფარიანა.

ბრძოლის ღონისძიების გატარება: საქართველოში რეგისტრირებული, კონტაქტური და სისტემური პრეპარატებით.
რქაწითლისა და საფერავის სამეურნეო-ტექნოლოგიური დახასიათება
რქაწითელი _ თეთრყურძნიანი ვაზის საღვინე ჯიშია. იგი გამოირჩევა მაღალი სამეურნეო-ტექნოლოგიური თვისებებით. ხასიათდება სხვადასხვა პირობებისადმი გამძლეობით და პროდუქციის მაღალი ღირსებით. ჯიში საშუალო ან საშუალოზე საგვიანო პერიოდისაა, უხვმოსავლიანი (მტევნის საშუალო წონა 160-250 გ-მდე). საშულო მოსავალი ჰექტარზე 9-10 ტონა.
მწიფე ყურძენში შაქრიანობა 240 გ/დმ3 აღწევს, 7,8 გ/დმ3 მჟავიანობის შენარჩუნებით.

საფერავი _ ქართული, ფერადყურძნიანი მაღალხარისხოვანი პროდუქციის მომცემი ვაზის საღვინე ჯიშია. მისგან დამზადებული ღვინო ინტენსიური მუქი წითელი ფერისაა, ალკოჰოლისა და სიმჟავის ზომიერი შემცველობით, სხეულით, სისრულით, სიხალისით, მდიდარი ბუკეტითა და მაღალი გემური თვისებებით.

მტევანი საშუალოზე დიდია და მისი წონა 140-145 გ აღწევს. სიმწიფეში მუქი ლურჯია, ხორციანი, წვნიანი, სასიამოვნო ტკბილი გემოთი.

ყურძენი სექტემბრის მეორე ნახევარში მწიფდება. ვაზი საშუალოზე ძლიერი ზრდისაა, კონდიციური პროდუქციის მისაღებად საჰექტარო მოსავალი 7-8 ტ ფარგლებში მერყეობს.

მწიფე ყურძენში შაქრიანობა 200-260 გ/დმ3-მდე აღწევს 7,5-8,5 გ/დმ3 მჟავიანობით.

ღვინო "კოტეხი" (თეთრი) _ "კოტეხი" - ადგილწარმოშობის დასახელების კონტროლი­რე­ბადი უმაღლესი ხარისხის თეთრი მშრალი ღვინოა. იგი მზადდება რქაწითელის ჯიშის ყურძნისაგან ტკბილის სრული დადუღებით.

ღვინო "კოტეხი" ხასიათდება ღია ჩალისფერი შეფერვით, ჯიშური არომატით, სასიამოვნო გემოთი.

ღვინო "კოტეხის" ქიმიური მონაცემები უნდა შეესაბამებოდეს შემდეგ მაჩვენებლებს:

მოცულობითი სპირტშემცველობა, % _ 10,5-12,0

შაქრების მასური კონცენტრაცია - არა უმეტეს 4 გ/დმ3

ტიტრული მჟავიანობა – 5,5-7,5 გ/დმ3

აქროლადი მჟავიანობა - არა უმეტეს 1,0 გ/დმ3

დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია - არა ნაკლებ 16 გ/დმ3

დანარჩენი ნორმატივები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს საკანონმდებლო აქტებს და ევროსაბჭოს 1999 წლის 17 მაისს ¹1493/1999 დადგენილებას.
ღვინო "კოტეხი" (წითელი) _ "კოტეხი" - ადგილწარმოშობის დასახელების კონტროლი­რე­ბადი უმაღლესი ხარისხის წითელი მშრალი ღვინოა. იგი მზადდება საფერავის ჯიშის ყურძნისაგან, დურდოს სრული დადუღებით.

ღვინო "კოტეხი" ხასიათდება წითელი ფერით, ჯიშური არომატით, ნაზი, ხავერდოვანი გემოთი.

ღვინო "კოტეხის" ქიმიური მონაცემები უნდა შეესაბამებოდეს შემდეგ მაჩვენებლებს:

მოცულობითი სპირტშემცველობა, % _ 10,5-12,0

შაქრების მასური კონცენტრაცია - არა უმეტეს 4 გ/დმ3

ტიტრული მჟავიანობა – 5,0-7,0 გ/დმ3

აქროლადი მჟავიანობა - არა უმეტეს 1,2 გ/დმ3

დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია - არა ნაკლებ 20 გ/დმ3

დანარჩენი ნორმატივები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს საკანონმდებლო აქტებს და ევროსაბჭოს 1999 წლის 17 მაისს ¹1493/1999 დადგენილებას.

სპეციფიკური ზონის ფართობი

"კოტეხის" სპეციფიკური ზონის ფართობი შეადგენს დაახლოებით _ 14 კმ2.

მდებარეობა, მიკროკლიმატი, სუბტრო­პი­კულ და ზომიერ განედებში განვითარებული (დასავლეთიდან და აღმოსავლეთიდან გად­მონაცვლებული) ატმოსფერული პროცესები, გავრცელებული ნიადაგები და აბორიგენული ჯიშების უნიკალურობა განსაზღვრავს "კოტეხის" ღვინოების გან­საკუ­თრებულ თვისებებს.

ადგილწარმოშობის დასახელება: ხაშმის საფერავი
რეგისტრაციის № 975
რეგისტრაცის თარიღი  06/04/2018

საქონლის დასახელება რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინო
1. დასახელება: „ხაშმის საფერავი“
2. დამატებითი აღნიშვნები
3. ტიპი, ფერი და ძირითადი მოთხოვნები
„ხაშმის საფერავი“ - წითელი, მშრალი ღვინოა.
„ხაშმის საფერავი“ უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:
ფერი - მუქი წითელი, ასაკის შესაბამისი ნიუანსით;
არომატი და გემო - უზადო, მიკრობიოლოგიურად ჯანსაღი, სხეულიანი, ხავერდოვანი და ჰარმონიული, მკვეთრად გამოხატული ჯიშური არომატით;
ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 12 %-ზე ნაკლები;
დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 24 გ/ლ-ზე ნაკლები;
შაქრიანობა უნდა იყოს არაუმეტეს 4-გ/ლ;
ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს 5 გ/ლ-ზე ნაკლები;
სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.
4. წარმოების გეოგრაფიული ადგილი და ზონები

ხაშმის მიკროზონა მდებარეობს მევენახეობის გარე კახეთის ქვეზონაში, საგარეჯოს ადმინისტრაციულ რაიონში, ცივ-გომბორის ქედის სამხრეთ-დასავლეთ ფერდობზე მდინარე ივრის მარცხენა სანაპიროზე, ჩრდილოეთ განედის 41°43’ და აღმოსავლეთ გრძედის 45°10’ კოორდინატებს შორის ტერიტორიაზე.

ხაშმის მიკროზონა მოიცავს სოფელ ხაშმს. ხაშმის მიკროზონის ფართობი შეადგენს 887 ჰა-ს.

5. ვაზის ჯიშები

„ხაშმის საფერავი“ შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ხაშმის მიკროზონაში მოწეული საფერავის ჯიშის ყურძნიდან.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლა

ხაშმის მიკროზონაში ღვინო „ხაშმის საფერავისთვის“ განკუთვნილი სამეწარმეო ვენახები გაშენებული უნდა იყოს ზღვის დონიდან 730-800 მ სიმაღლეზე;
ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან - 2,5 მეტრამდე;
ვაზთა შორის მანძილი რიგში - 0,70 – 1,5 მ;
შტამბის სიმაღლე - 70 – 90 სმ;
სხვლის ფორმა - ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ცალმხრივი ან ორმხრივი კორდონი, თავისუფალი;
ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და მავნებლებისა და დაავადებებისაგან დაცვა, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდება ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.
შერჩეული და ჩატარებული აგროტექნიკური ღონისძიებები უნდა აკმაყოფილებდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება

„ხაშმის საფერავი“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს უნდა იყოს არანაკლებ 20% .
ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით.
დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრების გამოყენება.
ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინძურებისაგან.
8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალი

ყურძნის მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს 10 ტონას;

ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:

650 ლიტრს - ერთი ტონა ყურძნიდან;
6500 ლიტრს - ერთი ჰა ვენახიდან.
9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა

„ხაშმის საფერავის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ ხაშმის მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.

ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება უნდა განხორციელდეს მხოლოდ ხაშმის მიკროზონის საზღვრებში, ხოლო ჩამოსხმა დასაშვებია ამ მიკროზონის გარეთაც, საქართველოს ტერიტორიაზე.

 „ხაშმის საფერავი“ მზადდება დურდოს სრული ალკოჰოლური დუღილის გზით. „ხაშმის საფერავის“ წარმოებისას დასაშვებია მხოლოდ იმ ოპერაციების, მასალებისა და ნივთიერებების გამოყენება, რომლებიც ნებადართულია საქართველოს კანონმდებლობით.

სამომხმარებლო ბაზარზე „ხაშმის საფერავის“ გატანა დასაშვებია მხოლოდ სამომხმარებლო ტარაში დაფასოებული სახით.

„ხაშმის საფერავის“ სამომხმარებლო ტარაში ჩამოსხმა და რეალიზაცია ნებადართულია რთველის მომდევნო წლის პირველი აგვისტოდან.

10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილს შორის

კლიმატი - ზომიერად ნოტიოა, ცხელი ზაფხულით და ზომიერად ცივი ზამთრით. მიკროზონაში ამინდის ფორმირებას განაპირობებს სუბტროპიკულ და ზომიერ განედებში განვითარებული, დასავლეთიდან და აღმოსავლეთიდან გადმონაცვლებული ატმოსფერული პროცესები. მიკროზონაში მზის ნათების წლიური ხანგრძლიობა 2100-2200 საათის ფარგლებშია, ხოლო სავეგეტაციო პერიოდში ის 1650 საათს უდრის. ჯამური რადიაციის წლიური სიდიდე 120-130 კკალ/სმ2 უტოლდება წლიური რადიაციული ბალანსი 50-52 კკალ/სმ2.

მიკროზონაში ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა 11,4°C შეადგენს, ყველაზე ცივი თვე იანვარია, რომლის საშუალო ტემპერატურაა 0,9°C. წლის ყველაზე თბილი თვეების (ივლისი, აგვისტო) საშუალო ტემპერატურა 22-23°C საზღვრებში ცვალებადობს.

ტერიტორიის უმეტეს ნაწილში ჰაერის ტემპერატურის მდგრადი გადასვლა 10°C -ზე ზევით აღინიშნება აპრილის პირველ დეკადაში, ხოლო 10°C-ზე ქვევით ტემპერატურა ოქტომბრის ბოლო რიცხვებში ეცემა. სავეგეტაციო პერიოდის ხანგრძლიობა 190-200 დღეა, აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი 3600-3400°C გრადუსის ფარგლებშია. ტერიტორიაზე ატმოსფერული ნალექების წლიური ჯამი 768.6 მმ-ია. წლიური ნალექებიდან მაქსიმუმი მაისში მოდის (90-130 მმ), ხოლო მინიმუმი-დეკემბერში (25-35 მმ).

ხაშმში საფერავის ჯიშის ყურძენი კვირტის გაშლას იწყებს აპრილის მეორე დეკადის მიწურულიდან. ყვავილობა იწყება ივნისის პირველ დეკადაში, ყურძნის ტექნიკური სიმწიფე აგვისტოს მეორე ნახევარში დგება, ხოლო სრულ სიმწიფეში ყურძენი შედის სექტემბრის მეორე დეკადაში.

ჰაერის ფარდობითი ტენიანობის წლიური მნიშვნელობა საშუალოდ 66-68%-ის ფარგლებში მერყეობს. ჰაერის ტენით გაჯერება ყველაზე ნაკლებია (62-64%) ზაფხულის თვეებში (ივლისი, აგვისტო), ყველაზე მეტ სიდიდეს კი გვიან შემოდგომით (75%) და ზამთრის დასაწყისში აღწევს.

მრავალწლიანი მონაცემების მიხედვით მიკროზონაში სეტყვიან დღეთა რიცხვი წლის განმავლობაში 2.4 უდრის. ყველაზე სეტყვიანი თვე მაისია.

მიკროზონაში ძირითადად გაბატონებულია ჩრდილო დასავლეთის, დასავლეთის (11,8%), აღმოსავლეთის და სამხრეთ-აღმოსავლეთის (6-15%) ქარები. ქარის საშუალო წლიური სიჩქარე 1,5 მ/წმ-ია. შემოდგომაზე ქარებს სამხრეთიდან (აზერბაიჯანი) მდინარე ივრის ხეობაში შემოაქვთ თბილი ჰაერის მასები, რომელსაც წინ ეღობება გომბორის ქედი, რაც კიდევ უფრო მეტად ამაღლებს ადგილმდებარეობის სითბურ რეჟიმს. ეს ფაქტი მეტად ხელსაყრელია საფერავისგან ხარისხიანი პროდუქციის მისაღებად.

ნიადაგი - გამოყოფილია ყავისფერი კარბონატული ნიადაგების ტიპი.

დახასიათება: ტერიტორიაზე განირჩევა ყავისფერი კარბონატული ნიადაგის სამი სახესხვაობა:

პირველი სახესხვაობის ნიადაგები - ყავისფერი კარბონატული, დიდი სისქის, უხირხატო, საშუალო და მძიმე თიხნარი მექანიკური შედგენილობის - გვხდება საკვლევი ტერიტორიის ჩრდილოეთ და დასავლეთ ნაწილში მდინარე ივრის გასწვრივ ძლიერ სუსტად დახრილ ფერდობებზე და მცირე გავაკებებზე;

მეორე სახესხვაობის ნიადაგები - ყავისფერი კარბონატული, დიდი სისქის, მძიმე თიხნარი და მსუბუქი თიხა მექანიკური შედგენილობის, განვითარებული ხირხატიან ალუვიურ ნაფენებზე - გვხვდება სამხრეთ და სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში ძლიერ სუსტად დახრილ ფერდობებზე;

მესამე სახესხვაობის ნიადაგები - ყავისფერი კარბონატული, საშუალო სისქის, საშუალო და მძიმე თიხნარი მექანიკური შედგენილობის - გვხდება ტერიტორიის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში.

რელიეფი ძირითადად წარმოდგენელია სამხრეთ-დასავლეთ ექსპოზიციის სუსტად და საშუალოდ დახრილი ფერდობებით. ფერდობების დახრილობა მნიშვნელოვნად იმატებს აღმოსავლეთით, ხოლო თანდათანობით მცირდება მდინარე ივრის მიმართულებით და მდინარის გასწვრივ ქმნის მცირე გავაკებებს.

ადამიანური ფაქტორი - ხაშმის ტერიტორიაზე ვენახის გაშენება თამარ მეფის სახელს უკავშირდება. მისი ბრძანებით გაუშენებიათ აქ ვენახი დავით გარეჯელ ბერებს. ადგილობრივ მოსახლეობას საკმაოდ სწრაფად აუთვისებია ვენახის მოვლისა და ღვინის დაყენების წესები და საკმაოდ მაღალი ხარისხის ღვინოც უწარმოებიათ საფერავის ჯიშის ყურძნიდან.

სოფელ ხაშმში მევენახეობა-მეღვინეობის განვითარებაში ყვარელაშვილებთან, გოქაძეებთან, ქარუმიძეებთან და სხვებთან ერთად დიდი წვლილი შეუტანია ქოქრაშვილების ოჯახს, რომლებიც დიდად გამოცდილი მევენახე-მეღვინეები ყოფილან. გ. სუმბაძის (1962) ეთნოგრაფიული გამოკვლევით სოფელ ხაშმის ერთ-ერთი უძველესი მარანი სწორედ ქოქრაშვილებს ეკუთვნით. წინაპრების ტრადიციები ღირსეულად გააგრძელეს ძმებმა - ზაურ და ელიშუკ ქოქრაშვილებმა, რომლებმაც თავის ოჯახურ მარანში დაყენებული ხაშმის საფერავი, რომლისთვისაც მათ წინაპრებს „დევის სისხლა“ დაურქმევიათ, 2004 წელს წარადგინეს „ქართული ვაზის პირველ ფესტივალზე“, სადაც ის გამარჯვებულად გამოცხადდა, ხოლო 2005 წელს იალტაში, საერთაშორისო კონკურში „ოქროს გრიფონი“, ხაშმის საფერავმა -„დევის სისხლამ“ ვერცხლის მედალი დაიმსახურა.

გაზეთი „ივერია“ (1887წ. №153) აღნიშნავდა, რომ „მეტადრე ღვინო ხაშმური არ დაუვარდება სრულიად ნამდვილს კახურ ღვინოს და კარგ ფასადაც იყიდება“. „..თვითონ ხაშმელებმაც კარგად იციან ვაზის ხელი......ყურძენს ღვინობისთვის არ ჰკრეფენ, ვიდრე კარგად არ დამწიფდება. როდესაც ივრის ხეობის სხვა სოფლებში მაჭრობაა, ხაშმელები ქვევრების რეცხვას მაშინ შეუდგებიან ხოლმე. აი, ეს არის თავი და თავი მიზეზი, რომ ხაშმური ღვინო კახურს ღვინოს უდრის ღირსებითა.“ (ვ. ქარუმიძე, 2002წ.).

„ხაშმელების სავენახე ადგილებს XIX საუკუნის მეორე ნახევარში ეწოდებოდა - ყორიანები, კორძიანები, შილიანები, თოკები, ყარაბულახი და სხვა. ეს სახელები დღემდე შემონახულია. სახელები ნაწარმოებია ვენახის ადგილის სახელის მიხედვით.“ (ვ. ქარუმიძე, 2002წ.).

XIX საუკუნის მიწურულს თავად თადეოზ ჩოლოყაშვილმა, რომელიც სოფელ ხაშმში, კერძოდ „ყარაბულახში“ 250 ჰა ვენახს ფლობდა, თავისი სასახლის ეზოში, მარანი ააშენა, რომელიც იტალიელ სპეციალისტებს დააპროექტებინა.

„აქაური წითელი ღვინო განთქმული იყო მთელ კახეთში. თბილისელი ვაჭრები ყოველწლიურად დიდი რაოდენობით ყიდულობდნენ ხაშმის წითელ ღვინოს. ყარაბულახის ვენახები სარწყავ ფართობში იყო. ჩოლოყაშვილის მარანიც მთელ კახეთში ერთ-ერთი საუკეთესო და დიდი მოცულობის იყო. ქვევრებს შორის გადიოდა წყაროს წყალი, რაც მუდმივ და საჭირო ტემპერატურას ქმნიდა“ (ვ. ქარუმიძე 2002 წ).

ღვინის ხარისხს აქ უაღრესად დიდი ყურადღება ექცეოდა და საქართველოს გარდა წარმატებითაც იყიდებოდა რუსეთის იმპერიასა და ევროპაში.

1928 წელს თადეოზ ჩოლოყაშვილი დააპატიმრეს და ქონება ჩამოართვეს, ხოლო მისი მარანი „სამტრესტმა“ შეიძინა 1940-იან წლებში. მისი პირველი დირექტორი გიორგი ქარუმიძე იყო.

1986 წელს არსებული მარნის ბაზაზე 1500 ტონა ყურძნის გადამუშავების სიმძლავრის თანამედროვე ღვინის ქარხანა აშენდა, რომელიც 1992 წელს საქართველოს საპატრიარქოს გადაეცა.

1998 წელს საპატრიარქომ განახორციელა ქარხნის სრული მოდერნიზება გერმანული წარმოების თანამედროვე მანქანა - დანადგარებით.

„ხაშმის საფერავის“ წარმოების ტექნოლოგიის დახვეწასა და მისი ხარისხის ამაღლების საქმეში დიდი წვლილი მიუძღვით მეღვინეებს: ვახტანგ მოდებაძეს, ელიზბარ გულისაშვილს, ალიოშა ჩიგილაშვილს, ჯიმშერ კოშორიძეს, თამაზ ქვლივიძეს და სხვ.

„ხაშმის საფერავის“ ფიზიკურ-ქიმიურ კვლევას და მისი წარმოების ტექნოლოგიის სრულყოფას მიუძღვნა თავისი სადისერტაციო ნაშრომი ქალბატონმა დარეჯან ქვლივიძემ.

ამჟამად ხაშმში წარმატებით ვითარდებიან მცირე მარნები. „ჯაყელები“, „არტიზანი“, ქეთევან დუდუაშვილი, დავით ბერულავა სოფელ ხაშმის ოჯახური მარნების ის წარმომადგენლები არიან, რომლებიც სისტემატურად ავითარებენ „ხაშმის საფერავის“ ხარისხს, მონაწილეობენ ღვინის კლუბისა და ღვინის ეროვნული სააგენტოს მიერ ორგანიზებულ ყოველწლიურ „ახალი ღვინის ფესტივალეში“, სხვადასხვა გამოფენასა და კონკურსში და წარმატებულები არიან ამ ბიზნესში.

„ხაშმის საფერავი“ საკმაოდ სახელგანთქმული ღვინოა და მაღალი რეპუტაციით სარგებლობს თბილისსა და მთლიანად საქართველოში.

ხაშმის მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, რეგიონისთვის დამახასიათებელი კლიმატი: მშრალი სუბტროპიკულიდან ზომიერად ნოტიო სუბტროპიკულზე გარდამავალი კლიმატი; ყავისფერი კარბონატული ნიადაგები, საფერავის ჯიშის ვაზის მიერ ამ მიკროზონაში გამოვლენილი გამორჩეული თვისებები განსაზღვრავენ ღვინო „ხაშმის საფერავის” განსაკუთრებულ ღირსებას.

11. გარდამავალი დებულებები

2022 წლის 31 დეკემბრამდე ყურძნის ტრანსპორტირებაზე არ გავრცელდეს ამ წარმოების სპეციფიკაციის მე-7 მუხლით განსაზღვრული მოთხოვნები. ამ ჩანაწერის მიუხედავად, გარდამავალ პერიოდში (2022 წლის 31 დეკემბრამდე) ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინძურებისგან.

ამ წარმოების სპეციფიკაციის მე-9 პუნქტის მოთხოვნათა მიუხედავად, ყურძნის გადამუშავება და ღვინის წარმოება დასაშვებია ხაშმის მიკროზონის ფარგლებს გარეთაც, საქართველოს ტერიტორიის ფარგლებში, 2022 წლის დეკემბრამდე.

12. პროდუქტის ეტიკეტირების განსაკუთრებული წესები

დასახელება „ხაშმის საფერავი“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“ ეტიკეტზე, შეფუთვაზე, ასევე ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასალებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:

ლათინური შრიფტით - Saperavi Khashmi

Protected Designation of Origin ან/და PDO

რუსული შრიფტით - Саперави Хашми

Защищённое наименование места происхождения

13. აღრიცხვა და შეტყობინება

„ხაშმის საფერავის“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყობინება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

14. ძირითადი საკონტროლო წერტილები

დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო „ხაშმის საფერავის“ წარმოების პროცესის გაკონტროლების დროს მწარმოებელმა სსიპ - ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

 

15.წარმოების მაკონტროლებელი ორგანო

წარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამოყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ - ღვინის ეროვნული სააგენტო საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

 

ადგილწარმოშობის დასახელება: ბოლნისი

რეგისტრაციის № 976

რეგისტრაციის თარიღი: 04/03/2019

საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინოგანმცხადებლის სახელი და მისამართი: ააიპ − ბოლნური ღვინოდავით აღმაშენებლის ქ. №44, ბოლნისი, საქართველო
1. დასახელება: ბოლნისი

2. დამატებითი აღნიშვნები

3. ტიპი, ფერი და ძირითადი მოთხოვნები„ბოლნისი“ − მშრალი ღვინოა, რომელიც შეიძლება იყოს თეთრი, ქარვისფერი, წითელი და ვარდისფერი. „ბოლნისი“ თეთრი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:ფერი – ღია ჩალისფერი;გემო და არომატი – უზადო, გემოზე ნაზი, რბილი, ჰარმონიული, ხალისიანი, დახვეწილი, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით, მინდვრის ყვავილების ტონებით, დავარგებისას ღვინოს უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით.ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 11 %-ზე ნაკლები;დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 16 გ/ლ-ზე ნაკლები;შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ-ს;ტიტრული მჟავიანობა, ღვინომჟავაზე გადაანგარიშებით, არ უნდა იყოს 4 გ/ლ-ზე ნაკლები;სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.„ბოლნისი“ წითელი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:ფერი – მუქი წითელი;არომატი და გემო – უზადო, გემოზე სავსე, ვაჟკაცური, ექსტრაქტული, ხავერდოვანი, ჰარმონიული, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით, დავარგებისას უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით;ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა – არ უნდა იყოს 11 %-ზე ნაკლები;დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 22 გ/ლ-ზე ნაკლები;შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ-ს;ტიტრული მჟავიანობა, ღვინომჟავაზე გადაანგარიშებით, არ უნდა იყოს 4 გ/ლ-ზე ნაკლები;სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.„ბოლნისი“ ვარდისფერი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:ფერი – ვარდისფერი;არომატი და გემო – უზადო, გემოზე ნაზი, რბილი, ჰარმონიული, ხალისიანი, დახვეწილი, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით, მინდვრის ყვავილების ტონებით;ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა – არ უნდა იყოს 11 %-ზე ნაკლები;დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 16 გ/ლ-ზე ნაკლები;შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ-ს; ტიტრული მჟავიანობა, ღვინომჟავაზე გადაანგარიშებით, არ უნდა იყოს 4 გ/ლ-ზე ნაკლები;სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.„ბოლნისი“ ქარვისფერი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:ფერი – მუქი ქარვისფერიდან ჩაისფრამდე;გემო და არომატი – რთული, კარგად გამოხატული ჯიშური არომატით ხილის ტონებით, სხეულიანი, ენერგიული, ექსტრაქტული, ხავერდოვანი კარგად განვითარებული ბუკეტით;მისი ტიპიურობა, ძირითადად, განპირობებულია ზომიერი სიმწკლარტით;ღვინის ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 12,0 %-ზე ნაკლები;დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია – არანაკლებ 22 გ/ლ;შაქრიანობა – არაუმეტეს 4 გ/ლ;ტიტრული მჟავიანობა, ღვინომჟავაზე გადაანგარიშებით – არანაკლებ 4 გ/ლ;სხვა მაჩვენებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.

4. წარმოების გეოგრაფიული ადგილი და ზონებიბოლნისის მიკროზონა მდებარეობს ქვემო ქართლში, ბოლნისის მუნიციპალიტეტში. ბოლნისის მუნიციპალიტეტი მდებარეობს ქვემო ქართლის სამხრეთ ნაწილში, ზღვის დონიდან 570 მ. სიმაღლეზე, მდინარე მაშავერასა და მდინარე ხრამის აუზებში. იგი მოიცავს საკმაოდ დიდ ტერიტორიას, რომელიც მოქცეულია ჩრდილო განედის 40° 10 – 41° 45 და აღმოსავლეთ გრძედის 43° 28 – 44° 45 შორის. აღმოსავლეთით მას ესაზღვრება ქვემო ქართლის ვაკე (მარნეულის რაიონი), დასავლეთით – ჯავახეთის ვულკანური ზეგანი (დმანისის რაიონი), ჩრდილოეთით – ხრამის ხეობა (თეთრიწყაროს რაიონი), ხოლო სამხრეთით – ლოქის ქედი (სომხეთის მთიანი მხარე).ბოლნისის მიკროზონა მოიცავს ქ. ბოლნისსა და სოფლებს: რატევანი, ხატისოფელი, რაჭისუბანი, სავანეთი, ტალავერი, ქვემო არქევანი, სამტრედო, ჭაპალა, ზვარეთი, სოფელი ბოლნისი, ქვეში, მუშევანი, აკაურთა, დისველი, ქვემო ბოლნისი, სამწევრისი, ნახიდური, ცურტავი, ფარიზი, დაბა თამარისი, ვანათი, კიანეთი, მამხუტი.5. ვაზის ჯიშები„ბოლნისი“ თეთრი და ქარვისფერი შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ბოლნისის მიკროზონაში მოწეული რქაწითელის, ჩინურის და გორული მწვანეს ჯიშის ყურძნისაგან.„ბოლნისი“ წითელი შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ბოლნისის მიკროზონაში მოწეული საფერავის, თავკვერის, შავკაპიტოს და ასურეთული შავის ჯიშის ყურძნიდან.„ბოლნისი“ ვარდისფერი შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ბოლნისის მიკროზონაში მოწეული ფერადყურძნიანი ვაზის საღვინე ჯიშების გადამუშავებით, წითელი ყურძნის დურდოზე თეთრი ყურძნის ტკბილის დადუღებით ან თეთრი და წითელი ღვინოების შერევით.არ არის ნებადართული ღვინო „ბოლნისის“ დამზადებისას ზემოთ ჩამოთვლილი ყურძნის ჯიშების გარდა სხვა ჯიშების გამოყენება.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლაბოლნისის მიკროზონაში ღვინო „ბოლნისისათვის“ განკუთვნილი სამეწარმეო ვენახები გაშენებული უნდა იყოს ზღვის დონიდან 500-800 მ სიმაღლეზე;ვენახის რიგთაშორის მანძილი უნდა იყოს 1,8-დან - 2,5 მეტრამდე;ვაზთა შორის მანძილი რიგში – 1-1,5 მ.;შტამბის სიმაღლე – 0,5 – 0,8 მ.;სხვლის ფორმა – ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ცალმხრივი ან ორმხრივი კორდონი, ან თავისუფალი.ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და მავნებლებისა და დაავადებებისაგან დაცვა, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდება ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება„ბოლნისი“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს „ბოლნისი“ თეთრის, წითელის და ქარვისფერის დასამზადებლად არ უნდა იყოს 20 %-ზე ნაკლები, ხოლო „ბოლნისი“ ვარდისფერის დასამზადებლად – 19%-ზე ნაკლები;ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით;დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისთვის პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრების გამოყენება;ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინძურებისაგან.

8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალიყურძნის მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს 10 ტონას;ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:650 ლიტრს – ერთი ტონა ყურძნიდან; 6500 ლიტრს – ერთი ჰა ვენახიდან.

9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა„ბოლნისის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ ბოლნისის მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება უნდა განხორციელდეს მხოლოდ ბოლნისის მიკროზონის საზღვრებში, ხოლო ჩამოსხმა დასაშვებია ამ მიკროზონის გარეთაც, საქართველოს ტერიტორიაზე.,,ბოლნისის“ წარმოებისათვის გამოიყენება მხოლოდ საღი და ტექნიკურად მწიფე ყურძენი, რომლის დაზიანების ხარისხი არ უნდა აღემატებოდეს 5%-ს.„ბოლნისი“ მზადდება ტკბილის ან დურდოს სრული ალკოჰოლური დუღილის გზით. „ბოლნისის“ წარმოებისას დასაშვებია მხოლოდ იმ ოპერაციების, მასალებისა და ნივთიერებების გამოყენება, რომლებიც ნებადართულია საქართველოს კანონმდებლობით.

10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილსშორისკლიმატი – რაიონის კლიმატი ხასიათდება ზომიერად ცივი ზამთრით და ცხელი ზაფხულით. ბარის დასავლეთით და სამხრეთით მდებარე საკმაოდ მოზრდილი ქედები (კეჩუტის, სანსარის და ლოქის) ანელებენ, წინააღმდეგობას უწევენ თბილი და ნოტიო ჰაერის მასების გავრცელებას დასავლეთიდან სამხრეთისაკენ. რაც შეეხება თრიალეთის ქედს, ჩრდილოეთიდან და ჩრდილო-დასავლეთიდან საზღვრავს ამ ტერიტორიას.ქვემო ქართლის, კერძოდ, ბოლნისის რაიონის ტერიტორია, რომელიც სამი მხრიდან მთებითაა გარემოცული, იმ ატმოსფერული პროცესების გავლენის სფეროშია მოქცეული, რომელიც ვითარდება საქართველოში, მაგრამ, ადგილობრივი პირობების გამო, ეს პროცესები განიცდიან ცვლილებებს, რითაც იქმნება განხილული ტერიტორიისათვის დამახასიათებელი თავისებური კლიმატი.რაიონის მეტეოროლოგიური მრავალწლიანი მონაცემებით ირკვევა, რომ საშუალო წლიური ტემპერატურა 12°-ს უდრის. თებერვლის თვიდან ჰაერის საშუალო ტემპერატურა დადებითია და მარტში 5,9°-მდეა, შემდეგ თვეებში ტემპერატურა მატულობს და მაქსიმუმს ივლისში აღწევს. წელიწადის ყველაზე თბილი თვეებია ივლისი და აგვისტო, საშუალო თვიური ტემპერატურა შესაბამისად 23,6°-23,3° აღწევს. ყველაზე ცივი თვეა იანვარი. აღსანიშნავია, რომ უარყოფითი საშუალო ტემპერატურით მხოლოდ ეს თვე ხასიათდება (-0,3°). ყინვები მეტწილად არამდგრადია. პირველი ყინვები შემჩნეულია 12 ნოემბრიდან და მთავრდება 4 აპრილისათვის. ყინვიანი პერიოდი წელიწადში 120-144 დღეა, ხოლო უყინვო დღეთა რიცხვი განისაზღვრება 210-221 დღით.ცხრილიმეტ. სადგური ჰაერის ტემპერატურა თვეები IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII ბოლნისი აბსოლუტური მინიმუმი-24-21-15-5-1577-1-6-8-20 აბსოლუტური მაქსიმუმი192228323336383936373224ბოლნისის ტერიტორიაზე ნალექების წლიური რაოდენობა 700 მმ-ს შეადგენს. ნალექები ზამთრის პერიოდში უმეტესად თოვლის სახით მოდის, რომელიც ჩვეულებრივ არამდგრადია. თოვლი შეიძლება მოვიდეს დეკემბრიდან მარტის პირველ ნახევრამდე. მრავალწლიანი მონაცემებით თოვლის საბურველის საშუალო სიმაღლე 6 სმ-ია. რაიონში საკმაოდ დაბალია აბსოლუტური მინიმალური ტემპერატურა, რომლის დადგომა დაკავშირებულია არქტიკული მასების შემოჭრასთან, როგორც აღმოსავლეთიდან, ისე დასავლეთიდან (იხ. ცხრილი).საკმაოდ მაღალ მნიშვნელს აღწევს მაქსიმალური ტემპერატურა, განსაკუთრებით ზაფხულის თვეებში (36-39°).ნალექების მაქსიმალური რაოდენობა მაის-ივნისში (80-86 მმ), მინიმუმი კი დეკემბერ-იანვარში მოდის (20-25 მმ.). ცივ პერიოდში ნალექების რაოდენობა მცირეა (152-166 მმ.) და წლიური ჯამის მხოლოდ 28-29% შეადგენს, რაც ვერ უზრუნველყოფს ნიადაგის ტენის მნიშვნელოვანი მარაგის შექმნას, ხოლო გაზაფხულზე ნალექების ჯამი რამდენადმე მეტია (183-196 მმ), რაც დადებითად მოქმედებს ყურძნის ხარისხზე. ნიადაგი  საკმაოდ რთული რელიეფი, ნიადაგწარმომქმნელი ქანების სხვადასხვაობა, კლიმატური პირობები, მცენარეული საფარის ხასიათი და ადამიანის შემოქმედება განაპირობებენ ქვემო ქართლის სამხრეთ ნაწილის ნიადაგების მრავალფეროვნებას.გამოკვლევებისა და არსებული მასალების გამოყენების საფუძველზე, შედგენილია ბოლნისის 1:50000 მასშტაბის ნიადაგური რუკა, სადაც ფიზიკურ-გეოგრაფიული პირობებისა და გენეზისური მაჩვენებლების მიხედვით გამოყოფილია მთა-მდელოს, ყომრალი, ტყის ყავისფერი, შავმიწა, წაბლა (რუხი-ყავისფერი) და მდელოს ალუვიური ნიადაგები, რომლებიც ნიადაგწარმოქმნის პროცესის გამოხატულების, სისქის, მექანიკური შემადგენლობის, ეროზიულობის ხარისხისა და სხვა მაჩვენებლების მიხედვით იყოფა ცალკეულ ქვეტიპებად, სახეებად და სახესხვაობებად.საშუალომთიანი, მთისწინებისა და ვაკე რელიეფის ტიპის საერთო ფონზე გამოიყოფა საკმაოდ მრავალფეროვანი მეზო და მიკრორელიეფის ფორმები, რაც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს როგორც ნიადაგწარმოქმნის პროცესში, ისე ნიადაგების სოფლის მეურნეობაში გამოყენების საქმეში.მდინარე მაშავერას ხეობის პირველ და მეორე ტერასებზე გამოყოფილია მდელოს ყავისფერი და მდელოს ალუვიური ნიადაგების 1212 ჰექტარი ფართობი.მდელოს ყავისფერი ნიადაგები გავრცელებულია სოფელ რატევანის ტერიტორიაზე, მდ. მაშავერას მარჯვენა მხარეს. მდელოს ალუვიური და ალუვიური ნიადაგები აქ გავრცელებული არიან მდ. მაშავერას და ბოლნისის წყლის სანაპიროზე ვაკე ან სუსტად დახრილი რელიეფის პირობებში.აღნიშნული ნიადაგები პერსპექტიულია და წარმოადგენენ კარგ ნიადაგურ ფონდს მევენახეობის განვითარებისათვის. სავსებით შესაძლებელია ამ მიკრო რაიონში ვენახის გაშენებისათვის ავითვისოთ 2000 ჰა ფართობი.ქვერაიონის ტერიტორია მოიცავს 8188 ჰა ფართობს, რომელიც ქვემო ქართლის ვაკის გაგრძელებას წარმოადგენს. ეს ნიადაგები გავრცელებულია მდინარე მაშავერას ორივე მხარეზე, უმეტესად ვაკე და სუსტად დახრილ რელიეფის პირობებში, სოფლების: ნახიდურის, ჭაპალას, სავანეთის, ქვემო არქევანის, ტალავერისა და ქ. ბოლნისის ტერიტორიაზე.ნიადაგური რესურსი და სწორი აგროწესებით გათვალისწინებული ღონისძიებების გატარება წარმოადგენს საფუძველს საუკეთესო ხარისხის ყურძნის წარმოებისათვის.ჩატარებული გამოკვლევებიდან გამომდინარე, მიკროზონაში წარმოდგენილი ნიადაგის მახასიათებლები ერთ-ერთი განმსაზღვრელი ფაქტორია ღვინო „ბოლნისის” წარმოებისათვის.ადამიანური ფაქტორი – მეცნიერულად დასაბუთებულია და ისტორიული მასალებით ცნობილია, რომ საქართველო არის ის ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა, სადაც ადამიანმა ჯერ კიდევ ნეოლითის ხანაში ველური ვაზი „გააკულტურა“ და „გააშინაურა“, საქართველოს და, მათ შორის, ბოლნისის რეგიონს ღვინის კულტურასთან 8 000 წლიანი უწყვეტი ისტორია აკავშირებს, რაზეც მიუთითებს არქეოლოგიური (თიხის ქვევრები, ოქროს, ვერცხლისა და ბრინჯაოს ფიალები) და ეთნოგრაფიული მასალები, წერილობითი წყაროები, ტერმინოლოგია და სიმღერები.ძველი საქართველოს ეკონომიკაში მევენახეობა-მეღვინეობის დარგს განსაკუთრებული ადგილი ეკავა საქართველოს ერის ყოფა-ცხოვრებაში და ქონებრივ კეთილდღეობაში. მას ფრიად მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა საგარეო ვაჭრობაში, რადგან ქართული ღვინო უძველესი დროიდან საექსპორტო საგანს წარმოადგენდა, რასაც საფუძვლიანად აღნიშნავდა აკადემიკოსი ივანე ჯავახიშვილი თავის თხზულებათა V ტომში, საქართველოსა და, მათ შორის, ბოლნისის რეგიონში მევენახეობის ისტორიასა და ტრადიციების საკითხებზე.უძველეს დროში მევენახეობისა და მეღვინეობის ხელოვნების მაღალ პროფესიულ დონეს გვამცნობს ბოლნისის რეგიონში არსებული ორნამენტული ხელოვნების ნიმუშები, კულტურის ძეგლები, ეთნოგრაფიული წყაროები, ლიტერატურული წყაროები, ხალხური თქმულებანი და ზნე-ჩვეულებანი. სწორედ ბოლნისში „არუხლოს ნასახლარზე“ არქეოლოგიური გათხრების დროს აღმოჩენილია ყურძნის წიპწები, რომელიც ძველი წელთაღრიცხვით VI ათასწლეულს განეკუთვნება, სწორედ ბოლნისში, მის მიმდებარე ტერიტორიასა და ბორჯომშია აღმოჩენილი ძველი წელთაღრიცხვით IV-III ათასწლეულის უძველესი მარნები.ღვინის შესანახი უძველესი თიხის ქვევრები და, მათ შორის, თერმოსის მსგავსი ორმაგკედლიანი ქვევრები, რომლებიც, სავარაუდოდ, ღვინის თერმული დამუშავებისათვის იყო განკუთვნილი და რაც თავისთავად ერთ-ერთი და უნიკალური მოვლენაა მთელს მსოფლიოში.ივანე ჯავახიშვილი თავის თხზულებათა თორმეტ ტომეულში ხშირად მოიხსენიებს ბოლნისის რეგიონში ღვინის წარმოების, სახელწოდების, თავისებურებების, ადგილწარმოშობისა და რაოდენობის ვრცელ ინფორმაციას. კერძოდ:IX-X საუკუნეებში ბოლნისის მიდამოებში მდებარე ერთი მონასტრის ტიპიკონის ნაწყვეტთაგან ჩანს, რომ იქ სამონასტრო მეურნეობაში ბაბილოსაგან (ყურძნის ხეივანი) დაყენებულ ღვინოს ცალკე ჭურჭელში „საბაბილო ჭურში“ ინახავდნენ. ამავე წარწერებიდან ირკვევა, რომ ჯერ კიდევ თამარ მეფის დროს ბოლნისში თეთრი, მწვანე და შავ-წითელი ყურძენი ცალ-ცალკე იკრიფებოდა და იწურებოდა. ხოლო გიორგი მთაწმინდელის გადმოცემით ბოლნისის მიდამოებში დამზადებული ღვინოები სამ ხარისხად იყოფოდა: იყო „მსუბუქი ღვინო“, იყო „საშუალო“ და საუკეთესო თვისებების „უმჯობესი ღვინო“, „ღვინო კეთილი“.XIII-XIV საუკუნეებში მონღოლთა, სპარსთა და ოსმალთა სისტემატური შემოსევებისა და ომების გამო, ბოლნისის მიდამოებში მცხოვრები მოსახლეობა ან ამოწყდა ან აიყარა და გადასახლდა. სწორედ ამ პერიოდში სომხური ისტორიული ცნობებით აქ მხოლოდ საფერავი და მწვანე ყურძენი იყო გავრცელებული.XVII საუკუნის დასაწყისიდან ორბელიანთა საგვარეულო ანგარიშებში მითითებულია ბოლნისში ზვრების სიდიდისა და მოსავლიანობის რაოდენობა 1619 და 1620 წლებში. ამ ანგარიშებში შეტანილი ციფრებით დგინდება, რომ სოფლების: მუხრანას, ბალახაურის, შუა ბოლნისის, წუღრუღაშენის, ქვემო ბოლნისის, ჭაპალას, ფოცხვერიანის, დისველისა და ზვარეთის ყურძნის ზვრებიდან ორბელიანებმა 1619 წელს ჩამოასხეს 778 საპალნე ღვინო (1 საპალნე – 6 ფუთი, 6 ფუთი – 96 ლიტრი), ხოლო 1620 წელს – 808 საპალნე ღვინო.ბოლნისის რეგიონში მევენახეობა-მეღვინეობის შემდგომ განვითარებას ხელი შეუწყო გერმანიის იმპერიიდან 1818 წელს ჩამოსახლებულმა შვაბმა კოლონისტებმა, რომლებსაც ვენახის გაშენება-დამუშავების და ღვინის წარმოების ტრადიციული ცოდნა არ გააჩნდათ. გულმოდგინე და შრომისმოყვარე გერმანელებმა ადგილობრივი მოსახლეობისაგან კარგად შეისწავლეს და 1565 ჰექტარზე გააშენეს მუსკატის, მალერასა და იზაბელას ჯიშები, რომლებიც ევროპიდან გამოიწერეს მეფისნაცვალ გრაფ ვორონცოვის დახმარებით. მათ, აგრეთვე, გააშენეს რქაწითელის, საფერავის, ალიგოტეს, გორულასა და სხვა საღვინე მაღალხარისხოვანი ვაზის ჯიშები, რასაც აღნიშნავს გერმანელი კოლონისტი ერნსტ ალმენდინგერი თავის წიგნში „ეკატერინენფელდი, გერმანული სოფელი კავკასიაში 1818-1941 წლებში“.ე. ალმენდინგერი თავის წიგნში აღნიშნავს, რომ XX საუკუნის დასაწყისში ეკატერინენფელდში (დღევანდელი ქ. ბოლნისი) ისე განვითარდა მევენახეობა, რომ სოფლის მოსახლეობა (814 ოჯახი) საკუთარი ძალებით ვერ ახერხებდა ასეთი დიდი რაოდენობის ყურძნის მოკრეფა-გადამუშავებას. ამიტომ დააარსეს მეღვინეთამხანაგობა „უნიონი“ და 1908 წელს ააშენეს ღვინის ქარხანა თავისი უნიკალური მარნებით, სარდაფებითა და ინფრასტრუქტურით, რომელშიც აწარმოებდნენ ღვინოს, კონიაკსა და არაყს, რომლის რეალიზაციას ახდენდნენ ქალაქ თბილისში ამხანაგობის საკუთრებაში არსებულ ექვს სპეციალურ მაღაზიაში. თბილისის გარდა ღვინოები გაჰქონდათ საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში, რუსეთის იმპერიის სხვადასხვა ქალაქებში, ხოლო მათ მიერ წარმოებული ნატურალური ღვინო სახელად „კავკასიური წითელი“ ყოველწლიურად იგზავნებოდა თვით რუსეთის იმპერატორის კარზე.პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ მეღვინეთა ამხანაგობა „უნიონში“ მკვეთრად იმატა ღვინის წარმოების ტემპმა. შესაბამისად, გაიზარდა მისი ფინანსური შემოსავლები და ეს წარმოება იქცა იმ დროისათვის საქართველოში მეღვინეთა ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულ გაერთიანებად. XX საუკუნის 20-იან წლებში ბოლნისის ღვინის ქარხანა აწარმოებდა 32-35 ათას ტონა ყურძენს და ასხამდა მილიონობით ბოთლ ღვინოს, რომლისთვისაც ჭურჭელს ამზადებდა ბარონ ფონ კუჩენბახის მინის საწარმო, იმ დროისათვის კატერინენფელდში და მის მიმდებარე სოფლებში ერთ ჰექტარზე იკრიფებოდა 20-22 ტონა ყურძენი, რადგან ვაზის რიგთა შორის მანძილი შეადგენდა ერთ მეტრს, ხოლო 100-მეტრიან რიგში ირგვებოდა 90-95 ძირი ვაზი. განსაკუთრებით აღსანიშნავია გერმანელი მევენახეების როლი ქართული აბორიგენული ჯიშის – ასურეთულის აღორძინებაში, რომლისგანაც ამზადებდნენ წითელ მშრალ ღვინოს.წინა საუკუნის 50-იან 70-იან წლებში მევენახეობას დიდი ადგილი დაეთმო ბოლნისის რაიონის ეკონომიკაში, გაახლდა გერმანელების მიერ გაშენებული ვაზის ზვრები, შეიქმნა მევენახეობის საბჭოთა მეურნეობები ქ. ბოლნისში და სოფლებში: რატევანში, ქვეშში, ნახიდურში, მამხუტში, ცურტავში, სავანეთში, ჭაპალაში, ქვემო ბოლნისსა და ბოლნისში, სადაც ამ პერიოდში იწარმოებოდა 14-17 ათასი ტონა ყურძენი. ამ ყურძნისაგან დამზადებული ღვინო-მასალა, პორტვეინი, ღვინის სპირტი და ყურძნის წვენი იგზავნებოდა სსრ კავშირის სხვადასხვა რეგიონში.დღეს ქ. ბოლნისში საკმაოდ კარგად ფუნქციონირებს გერმანელების მიერ აშენებული ღვინის ქარხანა, სადაც მზადდება მაღალხარისხოვანი ღვინის ბრენდის სპირტი, რომელიც, ძირითადად, იყიდება ევროკავშირის ქვეყნებში. მევენახეთა ამხანაგობის (კავშირი) დაარსებამდე მისი თავმჯდომარეები და ღვინის ქარხნის ხელმძღვანელები იყვნენ: ემანუელ ალმენდინგერი (1908–1918 წწ.), ერნსტ ალმენდინგერი (19818–1930 წწ.), რუდოლფ ჰუტტენლოხერი (1900–1941 წწ.), პეტრე სოხაძე (1941–1944 წწ.), ივანე კახიძე (1944–1950 წწ.), პავლე ორჯონიკიძე (1950–1952 წწ.), არჩილ კობიაშვილი (1952–1954 წწ.), დიმიტრი ჯაველიძე (1954–1964 წწ.), ნარიმან დოლიძე (1964–1972 წწ.), ჯიმშერ ყურაშვილი (1972–1975 წწ.), ბიძინა ჯაველიძე (1975–2015 წწ.), 2015 წლიდან კი ქარხანას ხელმძღვანელობს გია ლოლაძე.ბოლნისის მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, რეგიონისთვის დამახასიათებელი კლიმატი – ზომიერად ცივი ზამთარი და ცხელი ზაფხული, ატმოსფერული ნალექების ზომიერი რაოდენობა, ნიადაგების მრავალფეროვნება, რქაწითელის, ჩინურის, გორული მწვანეს, საფერავის, თავკვერის, შავკაპიტოს, ასურეთული შავის ჯიშების ამ ზონისთვის დამახასიათებელი განსაკუთრებული მახასიათებლები და მევენახეობა-მეღვინეობის ადგილობრივი, მრავალსაუკუნოვანი ტრადიცია განაპირობებს ღვინო „ბოლნისის“ განუმეორებელ, მხოლოდ ამ ღვინისათვის დამახასიათებელ ორგანოლეპტიკურ თვისებებს.

11. ეტიკეტირების განსაკუთრებული წესებიდასახელება „ბოლნისი“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“ ეტიკეტზე, შეფუთვაზე, ასევე, ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასალებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:ლათინური შრიფტით – „Bolnisi“ ან „Bolnisi Wine“Protected Designation of Origin ან/და PDO რუსული შრიფტით – „Болниси“ ან „Болнисcкое Вино“Защищённое наименование места происхождения

12. აღრიცხვა და შეტყობინება„ბოლნისის“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყო ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.13. ძირითადი საკონტროლო წერტილებიდაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინის „ბოლნისი“ წარმოების პროცესის გაკონტროლების დროს მწარმოებელმა სსიპ – ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

 

14. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანოწარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამოყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად, ახორციელებს სსიპ – ღვინის ეროვნული სააგენტო.

                                                                                                                 

ადგიწარმოშობის დასახელება: სალხინოს ოჯალეში

რეგისტრაციის № 977

რეგისტრაციის თარიღი: 30/03/2020

საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინოგანმცხადებლის სახელი და მისამართი: ააიპ − სალხინოს ოჯალეში; სალხინო, 3120, მარტვილი, საქართველო

1. დასახელება:  „სალხინოს ოჯალეში“

2. დამატებითი აღნიშვნებ: ოჯალეში სალხინო

3. ტიპი,  ფერი და ძირითადი მოთხოვნები„სალხინოს ოჯალეში“ წითელი მშრალი ღვინოა, რომელიც უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:§  ფერი –  მუქი ბროწეულისფერი მეწამული შეფერილობით;§  არომატი და გემო - გემოზე სავსე, დახვეწილი, ხალისიანი, ექსტრაქტული და  ჰარმო­ნიული, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით, დავარგებისას უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით;§  ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 11 %-ზე ნაკლები;§  დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 24  გ/ლ-ზე ნაკლები;§  შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს  4 გ/ლ-ს;§  ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს  5 გ/ლ-ზე ნაკლები;§  სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დად­გე­ნილ მოთხოვნებს.

4. წარმოების გეოგრაფიული არეალი და ზონებისალხინოს მიკროზონა მდებარეობს მარტვილის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციულ საზღვრებში, მდინარე ტეხურის მარცხენა სანაპიროდან ჩრდილო-აღმოსავლეთით ქვიბიის მთების კალთებამდე. სამხრეთ-აღმოსავლეთით მას ეკვრის სოფლები გაჭედილი და ბალდა, ხოლო ჩრდილო­ე­თით – ნობულევი. სამხრეთ-დასავლეთით დიდი ჭყონისა და ტალერისაგან ჰყოფს მდ. ტეხური. ზღვის დონიდან სიმაღლე შეადგენს 250 მეტრს. 

5. ვაზის ჯიშები„სალხინოს ოჯალეში“ შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ სალხინოს მიკროზონაში მოწეული ოჯალეშის ჯიშის ყურძნიდან და დაუშვებელია სხვა ჯიშების გამოყენება.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლა:§  სალხინოს მიკროზონაში, ღვინო „სალხინოს ოჯალეშისთვის“ განკუთვნილი სამე­წარ­მეო ვენა­ხები გაშენებული უნდა იყოს  250 მეტრის სიმაღლეზე ზღვის დონიდან;§  ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან 3 მეტრამდე;§  ვაზთაშორის მანძილი რიგში – 0,8–1,5 მეტრი;§  შტამბის სიმაღლე – 60–90 სმ;§  სხვლის ფორმა – ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი.ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და დაცვა მავნებლებისა და დაავადებებისაგან, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდე­ბა ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება:§  „სალხინოს ოჯალეში“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს უნდა იყოს  22%-ზე ნაკლები;§  ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით;§  დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრე­ბის გამოყენება;§  ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინძუ­რებისაგან.

8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალიყურძნის  მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს 8 ტონას.ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:§  500 ლიტრს  –  ერთი ტონა ყურძნიდან;§  4000 ლიტრს – ერთი ჰა ვენახიდან.

9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა„სალხინოს ოჯალეშის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს სალხინოს გაშენებული ვენახებიდან. ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება დასა­შვებია მხოლოდ სალხინოს მიკროზონის ფარგლებშიღვინო „სალხინოს ოჯალეში“ მზადდება დურდოს სრული ალკოჰოლური დუღილის გზით.ღვინო „სალხინოს ოჯალეშის“ სამომხმარებლო ბაზარზე გატანა დასაშვებია მხოლოდ სამომხმარებლო ტარაში დაფასოებული სახით.ღვინის წარმოებისას დასაშვებია მხოლოდ იმ ოპერაციების, მასალებისა და ნივთიერებების გამოყენება, რომლებიც ნებადართულია საქართველოს კანონმდებლობით.

10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ        ადგილს შორისკლიმატი. სალხინოს მიკროზონის კლიმატის ფორმირებას განაპირობებს დასავლეთიდან შავი ზღვის სიახლოვე, ჩრდილოეთიდან კი სამეგრელოს და კოდორის ქედების მდებარეობა. ზონა მოიცავს კოლხეთის დაბლობს დაახლოებით 200-250 მ სიმაღლემდე ზღვის დონიდან.ამ მიკროზონაში გაბატონებულია ზღვის ნოტიო სუბტროპიკული კლიმატი  თბილი, რბილი ზამთრით და ცხელი ზაფხულით.მზის ნათების წლიური ხანგრძლივობა სალხინოს მიკროზონაში მერყეობს 2000-2050 საათის ფარგლებში. სავეგეტაციო პერიოდში მზე საშუალოდ ანათებს 1500 საათის განმავლობაში.ჰაერის საშუალო ტემპერატურა 14°C-ია. ყველაზე თბილი თვეების (ივლისი, აგვისტო) 22.5°C-ს, ხოლო ყველაზე ცივი თვის (იანვარი) ტემპერატურა +4,8°C-ს შეადგენს.აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი მიკროზონაში 8562-5350°C-ია.მიკროზონაში ატმოსფერული ნალექების რაოდენობა სავეგეტაციო პერიოდში შეადგენს   1070მმ-ს, ხოლო წლიური ჯამი კი –  1810 მმ-ია.ჰაერის ფარდობითი ტენიანობის წლიური მნიშვნელობა 76%-ს უდრის.მიკროზონაში არ აღინიშნება მდგრადი თოვლის საფარი. თოვლის საფარი საშუალოდ წარმო­ი­ქმ­ნე­ბა იანვრის ბოლო დეკადაში, რომელიც მარტის შუა რიცხვებში ქრება. თოვლიან დღეთა რიცხვი 18-ს უდრის.სეტყვიანი წედღეების რიცხვი ლიწადში საშუალოდ 0.6-ს უდრის.მიკროზონაში ძირითადად გაბატონებულია დასავლეთის (31%) და აღმოსავლეთის რუმბის ქარები (29%). უქარო დღეები საშუალოდ 30 %-ს უდრის. ქარის საშუალო წლიური სიჩქარე შეადგენს 1.8 მ/წმ-ს.ნიადაგი. სოფელ სალხინოს ტერიტორიაზე გამოიყოფა შემდეგი ტიპისა და ქვეტიპის ნიადაგები:1.              ალუვიური მდელოს, თიხნარი და ქვიშნარი, მცირე სისქის ძლიერ ხირხატიანი;2.               ალუვიური მდელოს, უკარბონატო, თიხნარი, საშუალო და დიდი სისქის;3.               ნეშომპალა-კარბონატული, საშუალო სისქის, მძიმე თიხნარი და თიხიანი, ალაგ-ალაგ სუსტად განვითარებული და ჩამორეცხილი, განვითარებული კირქვებზე და კირნარ კონგლომერატებზე;4.               ნეშომპალა-კარბონატული, მძიმე თიხნარი და თიხიანი, ალაგ-ალაგ მცირე სისქის და ძლიერ ჩამორეცხილი, განვითარებული მერგელებზე და კირნარ ქვიშაქვებზე;5.               სუსტი ეწერი, საშუალო და დიდი სისქის, მძიმე თიხნარი და თიხიანი, ალაგ-ალაგ და­ჭა­­ობებული, განვითარებული ძველ ალუვიურ ღორღიან და თიხიან-ღორღიან ნაფენებზე;6.               წითელმიწა, ტიპიური და გაეწრებული, მძიმე თიხნარი და თიხიანი, განვითარებული ამონაღვარი ქანების და ტბა-მდინარეთა ძველი ნაფენების გამოფიტვის ქერქზე;7.               ყვითელმიწა, ტიპიური და გაეწრებული, მძიმე თიხნარი და თიხიანი, განვითარებული თიხაფიქლების, ქვიშაქვების კონგლომერატების გამოფიტვის ქერქზე.ამ ტერიტორიაზე გავრცელებული ზემოთ ჩამოთვლილი ნიადაგები, კლიმატურ პირობებთან ერთად საშუალებას იძლევა წარმოებული იქნეს მაღალი ხარისხის ღვინო – „სალხინოს ოჯალეში“.ადამიანური ფაქტორი. „მევენახეობას და მეღვინეობას სამეგრელოს სასოფლო მეურნეობაში უხსოვარი დროიდან ეჭირა საპატიო ადგილი და დიდად განვითარებული იყო. ამას მოწმობს ბევრი მწერალი და მოგზაური, როგორც ძველები – ჰომეროსიდან დაწყებული, ისე ახალი დროის: შარდენი, ლამბერტი, კონტარინი, დიუბუა დე მონპერე, ჰაკსტჰაუზენი და ბევრი სხვა.სამეგრელოს თითქმის ყოველ სოფელში ჩვენ ვპოულობთ ყურძნის საქაჩავის ქვის ნაწილებს, რომელთა სახელებიც კი არ იცის ახლანდელმა მოდგმამ. გარდა ამისა, ხალხში დარჩენილია ბევრი ჩვეულება და უქმეები, რომელნიც დაწესებულია მევენახეობა-მეღვინეობის პატივსაცემად“, წერს ერმილე ნაკაშიძე.სამეგრელო რომ მევენახეობის უძველესი და მაღალი კულტურის მქონე კუთხეა ისიც მიუთითებს, რომ აქ ორმოცდაათზე მეტი ვაზის ჯიში ჰქონდათ გამოყვანილი.მე-19 საუკუნის მეორე ნახევარში დიდი ღვაწლი მიუძღვის სამეგრელოს და მათ შორის სალხინოს მევენახეობა-მეღვინეობის აღორძინებაში პრინც აშილ მიურატს. მან სალხინოსა და ჭკადუაშში გააშენა ვენახები ოჯალეშის ჯიშის ვაზით. მისი დაყენებული ოჯალეშის ღვინოს  სხვადასხვა ღირსების მედლები და სიგელები ჰქონდა მიღებული სხვადასხვა საერთაშორისო გამოფენაზე.1942 წლიდან „ოჯალეშის“ სახელწოდებით გამოდიოდა წითელი ნახევრად ტკბილი ღვინო, რომელიც საკმაოდ დიდი პოპულარობით სარგებლობდა.ამჟამად „სალხინოს ოჯალეშის“ სახელით გამოდის წითელი მშრალი ღვინო, რომელიც დიდი მოწონებით სარგებლობს როგორც საქართველოში, ასევე საზღვარგარეთ.სალხინოს მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, რეგიონისთვის დამახასიათებელი კლიმატი: ზღვის ნოტიო სუბტროპიკული კლიმატი თბილი, რბილი ზამთრით და ცხელი ზაფხულით, ატმოსფერული ნალექების ზომიერი რაოდენობა, ნიადაგის მრავალფეროვნება, ოჯალეშის ვაზის ჯიშის მხოლოდ ამ მიკროზონისთვის დამახასიათებელი განსაკუთრებული მახასიათებლები და მევენახეობა-მეღვინეობის ადგილობრივი, მრავალსაუკუნოვანი ტრადი­ცია განაპირობებს ღვინო „სალხინოს ოჯალესის“ განუმეორებელ, მხოლოდ ამ ღვინისათვის დამახასიათებელ ორგანოლეპტიკურ თვისებებს.

11. გარდამავალი დებულებებიყურძნის გადამუშავება და/ან ღვინის დამზადება და/ან ჩამოსხმა დასაშვებია სალხინოს  მიკროზონის ფარგლებს გარეთაც 2030  წლის 31 დეკემბრამდე. ამასთან, ყურძნის და/ან ღვინის  გატანა  მიკროზონიდან გადასამუშავებლად და/ან ჩამოსას­ხმე­ლად დასაშვებია მხოლოდ მკაცრი აღრიცხვისა და კონტროლის პირობებში.

12. ეტიკეტირების განსაკუთრებული მოთხოვნებიდასახელება „სალხინოს ოჯალეში“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“ ეტიკეტზე, შეფუთვაზე, ასევე, ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასალებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:ლათინური შრიფტით – OJALESHI SALKHINO Protected Designation of Origin ან/და PDO რუსული შრიფტით – ОДЖАЛЕШИ САЛХИНО Защищённое наименование места происхождения

13. აღრიცხვა და შეტყობინება„სალხინოს ოჯალეშის“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყობინება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად:

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

15. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანოწარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამო­ყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ – ღვინის ეროვნული სააგენტო საქარ­თველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

 

 

 

            

 

ადგილწარმოშობის დასახელება: ახმეტა (ახმეტის მწვანე)
რეგისტრაციის № 979
რეგისტრაციის თარიღი: 11/05/2020

საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინოგანმცხადებლის სახელი და მისამართი: სსიპ - ღვინის ეროვნული სააგენტო; მარშალ გელოვანის გამზ. N6, 0159, თბილისი, საქართველო

1. დასახელება:  „ახმეტა“

2. დამატებითი აღნიშვნები:  „ახმეტის მწვანე“

3. ტიპი,  ფერი და ძირითადი მოთხოვნები„ახმეტა“ თეთრი ან  ქარვისფერი ღვინოა.ა) „ახმეტა“თეთრი შაქრიანობის მიხედვით შეიძლება იყოს მშრალი, ბუნებრივად ნახევრად მშრალი და ბუნებრივად ნახევრადტკბილი.მისი ორგანოლეპტიკური და ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:მშრალი ღვინო – ღია ჩალისფერი, უზადო, გემოზე ნაზი, რბილი, ჰარმონიული, ხალისიანი, დახვეწილი, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით, მინდვრის ყვავილების ტონებით. დავარგებისას ღვინოს უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით;ბუნებრივად ნახევრად მშრალი და ბუნებრივად ნახევრად ტკბილი ღვინოები – ღია მომწვანო ოქროსფერი, უზადო, გემოზე ნაზი, რბილი, ჰარმონიული, ხალისიანი, დახვეწილი, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით ხოლო ნახევრადმშრალი და ნახევრადტკბილი ღვინოებისთვის – 10,5 %-ზე ნაკლები;ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა მშრალი ღვინისთვის არ უნდა იყოს 11%-ზე ნაკლები, ხოლო ნახევრადმშრალი და ნახევრადტკბილი ღვინოებისთვის –  10,5 %-ზე ნაკლები;დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 16  გ/ლ-ზე ნაკლები;შაქრიანობა მშრალ ღვინოში  არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ-ს, ნახევრად მშრალ ღვინოში უნდა იყოს 4-დან 18-მდე გ/ლ, ხოლო ნახევრად ტკბილ ღვინოში 18-დან 45-მდე გ/ლ;ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს  5 გ/ლ-ზე ნაკლები;სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დად­გე­ნილ მოთხოვნებს.ბ) „ახმეტა“ ქარვისფერის ორგანოლეპტიკური და ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:ფერი – მუქი ქარვისფერიდან ჩაისფრამდე;არომატი და გემო – სხეულიანი, ენერგიული, ექსტრაქტული და ხავერდოვანი, კარგად გამოხატული ჯიშური არომატით, ზომიერი და რბილი სიმწკლარტით, რაც მის ტიპი­ურობას განაპირობებს. დავარგებისას ღვინოს უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით; უნდა ახასიათებდეს ჭაჭაზე მაცერაციის დამახასიათებელი მთრიმლავი გემო;ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 12,0 %-ზე ნაკლები;დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 22  გ/ლ-ზე ნაკლები;ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს  5 გ/ლ-ზე ნაკლები;სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგე­ნილ მოთხოვნებს.

4. წარმოების გეოგრაფიული არეალი და ზონები „ახმეტის“ მიკროზონა მდებარეობს შიდა კახეთში, მდინარე ალაზნის ზედა წელში. ახმეტის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციულ საზღვრებში. სამხრეთ-დასავლეთიდან და სამხრე­თი­დან მას ესაზღვრება ცივ-გომბორის ქედი, დასავლეთიდან – კახეთის ქედი, ჩრდი­ლო­ე­თიდან და ჩრდილო-აღმოსავლეთიდან კავკასიონის ქედი, ხოლო აღმოსავლეთიდან და სამხრეთ აღმოსავლეთიდან – თელავის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული საზღვარი.„ახმეტის“ მიკროზონა, ქ. ახმეტის გარდა, მოიცავს შემდეგ სოფლებს: საკობიანო, მატანი, ქისტაური, არაშენდა, ახშანი, ახშნისველები, ინგეთი, კოჯორი, ოსიაური, საჩალე, ოჟიო, ალავერდი, კოღოთი, ჩაბინაანი, ხორხელი, ზემო ხოდაშენი, აწყური, ახალდაბა, ჩარექაული, ზემო ალვანი, ხორბალო, ქვემო ალვანი, ბაბანეული, მაღრაანი, ფიჩხოვანი და არგოხი.

5. ვაზის ჯიშები„ახმეტა“ თეთრი შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ახმეტის მიკროზონაში მოწეული კახური მწვანის ჯიშის ყურძნიდან და დაუშვებელია სხვა ჯიშების გამოყენება.„ახმეტა“ ქარვისფერის დამზადებისას დასაშვებია კახურ მწვანეს დაემატოს ამავე მიკრო­ზონაში მოწეული  ქისის და/ან ხიხვის ჯიშის ყურძენი ჯამურად 15%-მდე.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლაახმეტის მიკროზონაში ღვინო „ახმეტის“ დასამზადებლად  განკუთვნილი  სამე­წარ­მეო ვენახები გაშენებული უნდა იყოს  450-800 მეტრის სიმაღლეზე  ზღვის დონიდან;ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან 2,5 მეტრამდე;ვაზთაშორის მანძილი რიგში 0,8-1,5 მეტრი;შტამბის სიმაღლე – 60-90 სმ;სხვლის ფორმა – ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი.ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და დაცვა მავნებლებისა და დაავადებები­საგან, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდება ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება„ახმეტა“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს არ უნდა იყოს 20%-ზე ნაკლები მშრალი და ნახევრად მშრალი  ღვინისთვის და 22%-ზე ნაკლები – ნახევრად ტკბილი ღვინისთვის;ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით.დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრე­ბის გამოყენება.ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინ­ძურებისაგან.

8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალი:ყურძნის  მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს 8 ტონას.ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:65,0 დალს – ერთი ტონა ყურძნიდან; 520,0 დალს – ერთი ჰა ვენახიდან.

9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა ღვინო „ახმეტის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ ახმეტის  მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება დასაშვებია მხოლოდ კახეთის ზონის ფარგლებში,  ხოლო ბოთლებში ჩამოსხმა – კახეთის ზონის ფარგლებს გარეთაც, მხოლოდ საქართველოს ტერიტორიაზე.         ამასთან, ყურძნის გატანა ახმეტის მიკროზონიდან გადასამუშავებლად და ღვინის გატანა კახეთის მევენახეობის ზონიდან ჩამოსასხმელად დასაშვებია მხოლოდ მკაცრი აღრიცხვისა და კონტროლის პირობებში.ღვინო „ახმეტა“ თეთრი მზადდება თვითნადენი ტკბილის სრული ან არასრული ალკოჰოლური დუღილის გზით.    ღვინო „ახმეტა“ ქარვისფერის დამზადებისას ალკოჰოლური დუღილი მიმდინარეობს მხოლოდ ქვევრში, დურდოზე (ჭაჭა-კლერტის მთლიან რაოდენობასთან ერთად). ალკოჰო­ლური დუღილის დამთავრების შემდეგ, ქვევრს გადაავსებენ ანალოგიური ღვინით და დააყოვნებენ დურდოზე არანაკლებ რთველის მომდევნო წლის 1 თებერვლისა.ღვინო „ახმეტის“ წარმოებისას დასაშვებია მხოლოდ იმ ოპერაციების, მასალებისა და ნივთიერებების გამოყენება, რომლებიც ნებადართულია საქართველოს კანონმდებლობით.ღვინო „ახმეტის“ სამომხმარებლო ბაზარზე განთავსება დასაშვებია მხოლოდ სამომხმა­რებლო ტარაში დაფასოებული სახით.

10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილს  შორის ნიადაგი. ახმეტის მიკროზონის ტერიტორიაზე გამოყოფილია შემდეგი ნიადაგური ტიპები და ქვეტიპები: 1) ყავისფერი გამოტუტული; 2) ყავისფერი; 3) მდელოს ყავისფერი; 4) ალუვიური კარბონატული; 5) ნეშომპალა-კარბონატული.ყავისფერი ტიპიური ნიადაგები საშუალო და დიდი სისქის, მძიმე და საშუალო თიხნარი, განვითარებული ლიოსისებრ თიხნარებზე და კონგლომერატების და ქვიშაქვების გამო­ფიტვის პროდუქტებზე. პროფილის სიღრმე 100-140 სმ-ს შეადგენს. ჰუმუსიანი ფენის სიღრმე საშუალოდ 20-30 სმ-ს შეადგენს. მის ზედაპირულ აკუმულაციურ ჰორიზონტს ახასიათებს კარგად გამოსახული მარცვლოვან-კაკლოვანი სტრუქტურა და კარბონატებს არ შეიცავს. მომდევნო, ქვედა ჰორიზონტი  კაკლოვანი სტრუქტურისაა და უმეტეს შემთხვევაში კარბონატებს არ შეიცავს. უფრო ღრმად ეს ნიადაგები ხასიათდება უსტრუქტურობით და „კირის თვლებით“ და „ძარღვებითაა“ წარმოდგენილი.გამოტუტულ ყავისფერ ნიადაგებში კალციუმის კარბონატები შედარებით ღრმად 80-100 სმ სიღრმეზე არის ჩარეცხილი. აღსანიშნავია, რომ აღნიშნულ ნიადაგებში ყავისფერი ნიადაგების სხვა ქვეტიპების ილუვიურ-კარბონატულ ჰორიზონტებთან შედარებით უფრო ნაკლები სისქისაა.მდელოს ყავისფერი ნიადაგების ზედა 20 სმ-იანი ფენა კაკლოვან-მარცვლოვანი სტრუქტურით და ფხვიერი აგებულებით ხასიათდება. სიღრმით აღნიშნული ნიადაგი წარმოდგენილია კაკლოვან-გოროხოვანი და გოროხოვან-ბელტოვანი სტრუქტურით, უფ­რო ღრმად – 120 სმ-დან ქვევით, ხასიათდება უსტრუქტურო აგებულებით და  საკმა­ოდ მაღალი სიმკვრივით. გრანულომეტრიულ შედგენილობაში „ფიზიკური თიხის“ ფრაქ­ციის (<0,01 მმ) შემცველობა პროფილში 64-87%-ის ფარგლებში მერყეობს. ფიზიკურ თი­ხაში დიდი რაოდენობითაა წარმოდგენილი <0,001 მმ ფრაქციის რაოდენობა – 67 %-მდე, რაც ადიდებს ნიადაგის ბმულობას, წებვადობას და სიმკვრივეს, რაც, თავის მხრივ, იწვევს ნიადაგის ფიზი­კურ-მექანიკური თვისებების გაუარესებას. ფიზიკური თიხისა და მიკრონული ფრაქციის სიჭარბე იწვევს აღნიშნული ნიადაგების სხვადასხვა ხარისხით დაწიდვას და გალებებას.  ნეშომპალა-კარბონატული ნიადაგები საშუალო სისქისაა, მძიმე თიხნარი და თიხიანი, ალაგ-ალაგ სუსტად განვითარებული და ჩამორეცხილი. ისინი განვითარებულია კირქვებზე და კირნარ კონგლომერატებზე.ალუვიური კარბონატული ნიადაგები წარმოდგენილია კარბონატული ქვეტიპით, რომელიც ხასიათდება გენეტიკურ ჰორიზონტებად სუსტი დიფერენციაციით, ცუდი სტრუქტუ­რიანობით, შრეობრივი აგებულებით და ხირხატიანობით. აღნიშნული ნიადაგები წარმოდ­გენილია რელიეფის დახრილ და სწორ ფორმებზე, რაც ექსპოზიციასთან, განათებასთან და კლიმატურ პირობებთან ერთად იძლევა მაღალი ხარისხის ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინოების  მიღების შესაძლებლობას.ადამიანური ფაქტორი მევენახეობა-მეღვინეობა ახმეტის რეგიონში, ისევე, როგორც დანარჩენ კახეთში, უხსოვარი დროიდან იღებს სათავეს და მას ყოველთვის ეჭირა ერთ-ერთი გამორჩეული ადგილი  იქ მცხოვრებთა სამეურნეო საქმიანობაში.ვახუშტი ბაგრატიონი თავის შესანიშნავ ნაშრომში „საქართველოს გეოგრაფია“ განსაკუთ­რებით გამოყოფს მანავის, ახმეტის და კონდოლის ღვინოებს.ღვინო „ახმეტა“ შექმნილია „სამტრესტის“ წამყვანი სპეციალისტების მიერ და ნახევრად ტკბილი ღვინის სახით გამოდის 1958 წლიდან. მას არაერთი მედალი აქვს მიღებული საერთაშორისო გამოფენებსა და კონკურსებზე.ახმეტის მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, რეგიონისთვის დამახასიათებელი მშრა­ლი სუბტროპიკულიდან ზომიერად ნოტიო სუბტროპიკულზე გარდამავალი კლიმატი; მუქი ყავისფერი კარბონატული ნიადაგები, მწვანე კახურის ჯიშის ვაზის მიერ ამ მიკრო­ზონაში გა­მოვ­­ლენილი გამორჩეული თვისებები განსაზღვრავენ ღვინო „ახმეტის“ განსაკუთრებულ ღირსებას.

11. ეტიკეტირების განსაკუთრებული მოთხოვნებიდასახელება „ახმეტა“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“  ეტი­კეტზე, შეფუთვაზე, ასევე, ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასალებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:ლათინური შრიფტით – AKHMETA Protected Designation of Origin ან/და PDO რუსული შრიფტით – АХМЕТА Защищённое наименование места происхождения

12. აღრიცხვა და შეტყობინება„ახმეტის“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყობი­ნება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

13. ძირითადი საკონტროლო წერტილებიდაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო „ახმეტის“ წარმოების პროცესის გაკონ­ტრო­ლების დროს მწარმოებელმა სსიპ – ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

 

14. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანოწარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამო­ყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ – ღვინის ეროვნული სააგენტო საქარ­თველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად

 

ადგილწარმოშობის დასახელება: წარაფი 
რეგისტრაციის: № 978
რეგისტრაციის თარიღი: 11/05/2020

საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინოგანმცხადებლის სახელი და მისამართი: ა(ა)იპ - კარდენახის ღვინო; სოფელი კარდენახი, მე-15 შესახვევი, №10, გურჯაანის რაიონი, საქართველო

1. დასახელება: „წარაფი“

2. დამატებითი აღნიშვნები:

3. ტიპი,  ფერი და ძირითადი მოთხოვნები„წარაფი“ ქარვისფერი მშრალი ღვინოა. იგი უნდა აკმაყოფილებდეს შემდეგ მოთხოვნებს:ფერი – მუქი ქარვისფერიდან ჩალისფერამდე;არომატი და გემო – სხეულიანი, ენერგიული, ექსტრაქტული და ხავერდოვანი, კარგად გამოხატული ჯიშური არომატით, ზომიერი და რბილი სიმწკლარტით, რაც მის ტიპი­ურობას განაპირობებს. დავარგებისას ღვინოს უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით;ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 12 %-ზე ნაკლები;დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 24  გ/ლ-ზე ნაკლები;შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ‐ს;ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს  5 გ/ლ-ზე ნაკლები;სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგე­ნილ მოთხოვნებს.

4. წარმოების გეოგრაფიული არეალი და ზონები„წარაფის“ მიკროზონა მდებარეობს გურჯაანის რაიონის სოფ. კარდენახის ადმინის­ტრა­ციულ ტერიტორიაზე, ცივ-გომბორის ქედის ჩრდილო-აღმოსავლეთი დაქანების დადაბ­ლებულ 3-4°დახრილობის ექსპოზიციაზე, მდ. ალაზნის მარჯვენა სანაპიროზე, ჩრდილო განედის 41°48' და აღმოსავლეთი გრძედის 45°44' კოორდინატებზე, ზღვის დონიდან 350-550 მ სიმაღლეზე.წარაფის მიკროზონა მოქცეულია კარდენახის მიკროზონის ფარგლებში. ჩრდილო დასავ­ლეთიდან რკინის გზამდე მას ესაზღვრება მღვრიე ხევი, ხოლო რკინიგზის შემდეგ სარწყავ არხამდე – ბაკურციხის ადმინისტრაციული საზღვარი, ჩრდილო-აღმოსავლე­თიდან ესაზ­ღვრება სარწყავი არხი, სამხრეთ აღმოსავლეთიდან ესაზღვრება ანაგის ადმინის­ტრაციული საზღვარი, სამხრეთ-დასავლეთიდან მღვრიე ხევამდე ესაზღვრება ბაკურციხე-წნორის ავტომაგისტრალი, ხოლო მღვრიე ხევის შემდეგ – რკინიგზა.

5. ვაზის ჯიშები„წარაფი“ მზადდება მხოლოდ წარაფის მიკროზონაში მოწეული რქაწითელის ჯიშის ყურძნიდან. „წარაფის“ დამზადებისას რქაწითელის ჯიშის ყურძენს შეიძლება დაემა­ტოს 15%-მდე კახური მწვანის და/ან ხიხვის ჯიშის ყურძენი. დაუშვებელია სხვა ჯიშე­ბის გამოყენება.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლაწარაფის მიკროზონაში, ღვინო „წარაფისთვის“ განკუთვნილი სამეწარმეო ვენახები გაშენებული უნდა იყოს 350 ‐ 550 მეტრის სიმაღლეზე ზღვის დონიდან;ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1-დან 2,5 მეტრამდე;ვაზთაშორის მანძილი რიგში 0,8-1,5 მეტრი;შტამბის სიმაღლე – 60-90 სმ;სხვლის ფორმა – ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი.ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და დაცვა მავნებლებისა და დაავადებები­საგან, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდება ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება„წარაფი“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს არ უნდა იყოს 21 %-ზე ნაკლები;ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით;დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრე­ბის გამოყენება;ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინ­ძურებისაგან.

8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალიყურძნის  მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს:რქაწითელისთვის – 10 ტონას;კახური მწვანისთვის  –  8 ტონას;ხიხვისთვის – 6 ტონას.ღვინის გამოსავალი არ უნდა აღემატებოდეს:650 ლიტრს – ერთი ტონა ყურძნიდან;6 500 ლიტრს – ერთი ჰა ვენახიდან რქაწითელისთვის;5 200 ლიტრს – ერთი ჰა ვენახიდან კახური მწვანისათვის;3 900 ლიტრს –  ერთი ჰა ვენახიდან ხიხვისთვის.

9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმაღვინო „წარაფის“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ წარაფის მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება დასაშვებია მხოლოდ კახეთის ზონის ფარგლებში,  ხოლო ჩამოსხმა – კახეთის ზონის ფარგლებს გარეთაც, მხოლოდ საქართველოს ტერიტორიაზე.         ამასთან, ყურძნის გატანა წარაფის მიკროზონიდან გადასამუშავებლად და ღვინის გატანა კახეთის მევენახეობის ზონიდან ჩამოსასხმელად დასაშვებია მხოლოდ მკაცრი აღრიცხვისა და კონტროლის პირობებში.„წარაფის“ დამზადებისას ალკოჰოლური დუღილი მიმდინარეობს მხოლოდ ქვევრში დურ­დოზე (ჭაჭა-კლერტის მთლიან რაოდენობასთან ერთად). ალკოჰოლური დუღილის  დამთავ­რების  შემდეგ,  ქვევრს  გადაავსებენ  ანალოგიური  ღვინით  და დააყოვნებენ დურდოზე არანაკლებ რთველის მომდევნო წლის 1 თებერვლისა.„წარაფის“ სამომხმარებლო ბაზარზე განთავსება დასაშვებია მხოლოდ სამომ­­ხ­მა­რებლო  ტარაში დაფასოებული სახით.

10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილს  შორის ნიადაგი. ნიადაგწარმომქმნელი ქანები დელუვიურ-პროლუვიური წარმოშობის კარბონა­ტუ­ლი თიხნარ-თიხიანი და ქვაღორღიანი ნაფენებია. ნიადაგები, ძირითადად, თიხნარი და მსუბუქი თიხნარია. მისი მექანიკური შედგე­ნილობა (ფიზიკური თიხის ფრაქცია, რომელიც <0,01 მმ) ფართო საზღვრებში ცვალება­დობს და 20,0-დან 69,4%-მდეა.ჰუმუსის შემცველობა საპლანტაჟო ფენებში 2,04-4,91%-ის ფარგლებშია. საერთო აზოტი, ძირითადად, დაბალი შემცველობით ხასიათდება – 0,067-0,128%, ჰიდროლიზური  აზოტის  შემცველობა  სახნავ  ფენებში  5,00-13,89  მგ-მდე მერყეობს  100 გ ნიადაგში, ხსნადი ფოს­ფორის შემცველობა მაღალია და სახნავ ფენებში 3,0-29,0 მგ-ის ფარგლებშია 100 გ ნია­დაგში.გაცვლითი კალიუმი სახნავ ფენებში მაღალი შემცველობით ხასიათდება 28,0-90,4 მგ 100 გ ნია­დაგში. კალციუმის კარბონატების შემცველობა ნიადაგების პროფილებში ფართო საზღვრებში ცვალებადობს, რომელიც ზემოდან ქვემოთ კანონზომიერად მატულობს და 2,0-დან 44,0%-მდეა. ნიადაგის არეს რეაქცია სუსტი და საშუალო ტუტეა –  pH=7,2-8,2.კლიმატი. წარაფის მიკროზონა ხასიათდება ზომიერად ნოტიო კლიმატით, ცხელი ზაფხულითა და ზომიერად ცივი ზამთრით, მზის ნათების წლიური ხანგრძლივობა 2154 საათს, სავეგეტაციო პერიოდში კი 1589 საათს უდრის.     ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა 12,5°C, ყველაზე ცივი თვის /იანვარი/ საშუალო ტემპერატურა 1,0°C, ყველაზე თბილი თვეების /ივლისი, აგვისტო/ კი – 23,6°C უდრის.10°C-ზე ზევით ტემპერატურის პერიოდის ხანგრძლივობა 211 დღეს აღწევს, ხოლო აქტიურ ტემპერატურათა ჯამი საშუალოდ 3920 უდრის.ატმოსფერული ნალექების წლიური ჯამი წარაფის მიკროზონაში 770 მმ, მ.შ. სავეგეტაციო პერიოდში 585 მმ-ია. ატმოსფერული ნალექები სეზონების მიხედვით შემდეგნაირად ნაწილ­დება: ყველაზე მეტი /32-32%/ გაზაფხულ-ზაფხულში, შედარებით ნაკლები შემო­დ­გო­მაზე (23%) და ზამთარში /13%/ მოდის.ჰაერის საშუალო წლიური შეფარდებითი სინოტივე 72% უდრის, ვაზის სავეგეტაციო პერიოდში ეს მაჩვენებელი 70% აღწევს.ნიადაგის ზედაპირზე, რომელიც ნეშომპალა-კარბონატულია, საშუალო წლიური ტემპერა­ტურა 15°C უდრის. ივლის-აგვისტოში ნიადაგის ზედაპირის საშუალო ტემპერატურა ყველაზე მაღალია და 30°C აღწევს.ადამიანური ფაქტორი. საქართველოში ქვევრში კახური ტექნოლოგიით ღვინის დაყენება 8 ათასი წლის წინ დაიწყეს და ამ ტრადიციას უწყვეტად დღემდე ინარჩუნებენ. ქართველი კაცი რვა ათასი წლის განმავლობაში ხვეწდა და აუმჯობესებდა ამ ღვინის დაყენების მეთოდებს. ასე რომ, ღვინის დაყენების კახური ტექნოლოგიის მთავარი შემოქმედი ქართველი ხალხია, რომელმაც არა მარტო შექმნა ეს უნიკალური წესი, არამედ, ხატოვნად რომ ვთქვათ, უბით გამოატარა და გადაარჩინა იმ ქარტეხილებს, რაც ამ პატარა ქვეყანამ გამოიარა ამ ხნის მანძილზე.     ქვევრში ღვინის დაყენების ქართულ ტრადიციულ მეთოდს 2013 წელს იუნესკოს (UNESCO) არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიენიჭა, რაც ამ მეთო­დის უნიკალურობაზე მიუთითებს და გზავნილია მთელი მსოფლიოსთვის, რომ ღვინო უძველესი ქართული კულტურის შემადგენელი ნაწილია. ეს იყო ქვევრში ღვინის დაყე­ნების ქართული ტრადიციული მეთოდის აღიარების გვირგვინი, რომელმაც ახალი სტიმული მისცა ჩვენში ღვინის ამ მეთოდით დაყენებას და დასაბამი მისცა ევროპის სხვადასხვა ქვეყანაში მის დანერგვას.„ღვინის დაყენების მეთოდმა, რომელიც კახურ მეთოდად იწოდება და ბევრად განსხვა­ვდება ევროპული ტექნოლოგიისაგან, კიდევ ერთხელ დაგვარწმუნა იმაში, რომ ეს ქვეყანა წარსულშიც იყო ცნობილი თავისი მაღალხარისხოვანი ღვინოებით და მომავალშიც რჩება ამ პროგრესული მიმართულების შემოქმედად“, ამბობს ცნობილი იტალიელი მეღვინე და მეცნიერი ჯ. დალმასო.წარაფის მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, დამახასიათებელი კლიმატი: ზომიერად ცივი ზამთარი და ცხელი ზაფხული, ატმოსფერული ნალექების ზომიერი რაოდენობა, აქტიურ ტემპერატურათა ჯამის საკმაოდ მაღალი მაჩვენებელი, ტყის ყავისფერი, ნეშომ­პალა-კარბონატული ნიადაგების, ვაზის ჯიშების ამ მიკროზონაში გამოვლენილი განსაკუთ­­რებული თვისებები და მევენახეობა-მეღვინეობის ადგილობრივი, მრავალსაუკუ­ნოვანი ტრადიცია განაპირობებს ღვინო „წარაფის“ განსაკუთრებულ ორგანოლეპტიკურ მახა­სიათებლებს და მაღალ რეპუტაციას.

11. ეტიკეტირების განსაკუთრებული მოთხოვნები დასახელება „წარაფი“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“  ეტი­­კეტზე, შეფუთვაზე, ასევე, ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასალებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:ლათინური შრიფტით – TSARAPI Protected Designation of Origin ან/და PDO რუსული შრიფტით – ЦАРАПИ Защищённое наименование места происхождения12. აღრიცხვა და შეტყობინება„წარაფის“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყობი­ნება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

13. ძირითადი საკონტროლო წერტილებიდაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო „წარაფის“ წარმოების პროცესის გაკონ­ტრო­ლების დროს მწარმოებელმა სსიპ – ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:ძირითადი საკონტროლო პუნქტები

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

 

14. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანოწარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამო­ყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ – ღვინის ეროვნული სააგენტო საქარ­თველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

     

ადგილწარმოშობის დასახელება: ახოები
რეგისტრაციის: № 980
რეგისტრაციის თარიღი: 29/05/2020

საქონლის დასახელება, რომლისთვისაც მოითხოვება ადგილწარმოშობის დასახელების რეგისტრაცია: ღვინოგანმცხადებლის სახელი და მისამართი: ა(ა)იპ - კარდენახის ღვინო; სოფელი კარდენახი, მე-15 შესახვევი, №10, გურჯაანის რაიონი, საქართველო

~1. დასახელება:  „ახოები“

2. დამატებითი აღნიშვნები:

3. ტიპი,  ფერი და ძირითადი მოთხოვნები„ახოები“ წითელი  მშრალი  ღვინოა,  რომელიც  უნდა  აკმაყოფილებდეს  შემდეგ მოთხოვ­ნებს:§  ფერი - მუქი წითელი;§  არომატი და გემო -უზადო, გემოზე სავსე, ექსტრაქტული, ხავერდოვანი,  ჰარმო­ნიუ­ლი, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი ჯიშური არომატით,  დავარგებისას უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით;§  ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 12 %‐ზე ნაკლები;§  დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 24 გ/ლ‐ზე ნაკლები;§  შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ‐ს;§  ტიტრული მჟავიანობა არ უნდა იყოს 5 გ/ლ-ზე ნაკლები;§  სხვა მახასიათებლები უნდა შეესაბამებოდეს საქართველოს კანონმდებლობით დად­გე­ნილ მოთხოვნებს.

4. წარმოების გეოგრაფიული არეალი და ზონებიახოების მიკროზონა მდებარეობს გურჯაანის რაიონის სოფ. კარდენახის ადმინისტრაციულ ტერიტორიაზე, ცივ-გომბორის ქედის ჩრდილო-აღმოსავლეთი დაქანების დადაბლებულ 3-4° დახრილობის ექსპოზიციაზე, მდ. ალაზნის მარჯვენა სანაპიროზე, ზღვის დონიდან 350-750 მ-ის სიმაღლეზე. მიკროზონა მოქცეულია კარდენახის მიკროზონის ფარგლებში.ჩრდილო დასავლეთიდან მას ესაზღვრება ბაკურციხის ადმინისტრაციული საზღვარი, სამხ­რეთ აღმოსავლეთიდან ესაზღვრება მღვრიე ხევი, ჩრდილო-აღმოსავლეთიდან ესაზღ­ვრება რკინიგზა, ხოლო სამხრეთ-დასავლეთიდან ავტომაგისტრალი. ამავე მიკ­რო­ზონას მიეკუთვნება ავტომაგისტრალის სამხრეთ-დასავლეთით, ბაკურციხის ადმინის­ტრა­ციული საზღვრის მიმდებარე ნაკვეთები, რომლებიც მოქცეულია საკადასტრო რუკის 51.14.63. კვარტლის საზღვრებში.მიკროზონის საერთო ფართობი შეადგენს 345 ჰა-ს.

5. ვაზის ჯიშები„ახოები“ წითელი შეიძლება დამზადდეს მხოლოდ ახოების მიკროზონაში მოწეული საფერავის და/ან საფერავი ბუდეშურისებურის ჯიშის ყურძნიდან და დაუშვებელია სხვა ჯიშების გამოყენება.

6. ვენახის გაშენება, სხვლა-ფორმირება და მოვლა§  ვენახის რიგთაშორის მანძილი შეიძლება იყოს 1‐დან ‐ 2,5 მეტრამდე;§  ვაზთაშორის მანძილი რიგში  – 0,8-1,5 მეტრი;§  შტამბის სიმაღლე – 60-90 სმ;§  სხვლის ფორმა – ცალმხრივი ან ორმხრივი ქართული, ან თავისუფალი.ვაზის გაშენება, მისი გასხვლა-ფორმირება და დაცვა მავნებლებისა და დაავადებები­საგან, აგრეთვე, ნიადაგის დამუშავება, მისი განაყოფიერება და სხვა ოპერაციები ხორციელდება ყურძნის მწარმოებლის მიერ შერჩეული აგროტექნიკური ღონისძიებების შესაბამისად.

7. ყურძნის სიმწიფე, რთველი, ტრანსპორტირება§  „ახოები“ მზადდება მხოლოდ მწიფე ყურძნისაგან. ყურძნის შაქრიანობა კრეფის დროს უნდა იყოს არანაკლებ 21%;§  ყურძნის ტრანსპორტირება დასაშვებია მხოლოდ ხის ან პლასტმასის ყუთებით, უჟანგი ფოლადისაგან დამზადებული ან სპეციალური საღებავით შეღებილი ძარებით.§  დაუშვებელია ყურძნის ტრანსპორტირებისას პოლიეთილენის პარკების და/ან ტომრე­ბის გამოყენება;§  ტრანსპორტირებისას ყურძენი მაქსიმალურად უნდა იყოს დაცული შესაძლო დაბინ­ძურებისაგან.8. ყურძნის მოსავალი და ღვინის გამოსავალიყურძნის  მოსავალი 1 ჰექტარ ვენახზე არ უნდა აღემატებოდეს 10 ტონას, ხოლო ერთ ძირზე არ უნდა აღემატებოდეს 3 კგ-ს;ღვინის გამოსავალი  ერთი ტონა ყურძნიდან არ უნდა აღემატებოდეს 65 დალს;ღვინის გამოსავალი ერთი ჰექტარი ვენახიდან არ უნდა აღემატებოდეს 650 დალს.9. ყურძნის გადამუშავება, ღვინის დამზადება და ჩამოსხმა„ახოების“ წარმოებისათვის განკუთვნილი ყურძენი მოწეული უნდა იყოს მხოლოდ ახოების მიკროზონაში გაშენებული ვენახებიდან.ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება დასაშვებია მხოლოდ კახეთის ზონის ფარგლებში, ხოლო ჩამოსხმა - კახეთის ზონის ფარგლებს გარეთაც, მხოლოდ საქართველოს ტერიტორიაზე.ამასთან, ყურძნის გატანა ახოების მიკროზონიდან გადასამუშავებლად და ღვინის გატანა კახეთის მევენახეობის ზონიდან ჩამოსასხმელად დასაშვებია მხოლოდ მკაცრი აღრიცხვისა და კონტროლის პირობებში.ღვინო „ახოები“ მზადდება დურდოს სრული ალკოჰოლური დუღილის გზით.„ახოების“ სამომხმარებლო ბაზარზე განთავსება დასაშვებია მხოლოდ სამომხმარებლო ტარაში დაფასოებული სახით.10. კავშირი ღვინის განსაკუთრებულ ხარისხს, რეპუტაციასა და გეოგრაფიულ ადგილს შორისნიადაგი. ნიადაგწარმომქმნელი ქანები დელუვიურ-პროლუვიური წარმოშობის კარბონა­ტუ­ლი თიხნარ-თიხიანი და ქვაღორღიანი ნაფენებია. ნიადაგები, ძირითადად, თიხნარი და მსუბუქი თიხნარია. მისი მექანიკური შედგენილობა (ფიზიკური თიხის ფრაქცია, რო­მელიც <0,01 მმ ) ფართო საზღვრებში ცვალებადობს და 20,0-დან 69,4%-მდეა.ჰუმუსის შემცვე­ლობა საპლანტაჟო ფენებში 2,04-4,91%-ის ფარგლებშია. საერთო აზოტი, ძირითადად, დაბალი შემცველობით ხასიათდება – 0,067-0,128%.ჰიდროლიზური  აზოტის  შემცველობა  სახნავ  ფენებში  5,00-13,89  მგ-მდე მერყეობს  100 გ ნიადაგში, ხსნადი ფოსფორის შემცველობა მაღალია და სახნავ ფენებში 3,0-29,0 მგ-ის ფარგლებშია 100 გ ნიადაგში.გაცვლითი კალიუმი სახნავ ფენებში მაღალი შემცველობით ხასიათდება 28,0- 90,4 მგ 100 გ ნიადაგში, კალციუმის კარბონატების შემცველობა ნიადაგების პროფილებში ფართო საზღვრებში ცვალებადობს, რომელიც ზემოდან ქვემოთ კანონზომიერად მატულობს და 2,0-დან 44,0 %-მდეა.ნიადაგის არეს რეაქცია სუსტი და საშუალო ტუტეა – pH=7,2-8.კლიმატი. ახოების  მიკროზონა  ხასიათდება  ზომიერად  ნოტიო  კლიმატით, ცხელი ზაფხულითა და ზომიერად ცივი ზამთრით.მზის ნათების წლიური ხანგრძლივობა 2154 საათს, სავეგეტაციო პერიოდში კი 1589 საათს უდრის.ჰაერის საშუალო წლიური ტემპერატურა 12,5°C.ატმოსფერული ნალექების წლიური ჯამი ახოების მიკროზონაში 770 მმ-ია, სავეგე­ტაციო პერიოდში – ­­585 მმ. ე.ი. წლიური რაოდენობიდან 76% სავეგეტაციო პერიოდში მოდის.ატმოსფერული ნალექები სეზონების მიხედვით შემდეგნაირად ნაწილდება: ყველაზე მეტი (32%) გაზაფხულ-ზაფხულში, შედარებით ნაკლები (23%) შემოდგომაზე და ზამთარში (13%) მოდის.ჰაერის საშუალო წლიური ფარდობითი ტენიანობა 72% უდრის.მიკროზონა მდებარეობს მაღალი ინტენსივობის სეტყვიან ზონაში. სეტყვიანი დღეების რიცხვი წელიწადში საშუალოდ 2,9 უდრის. წლის განმავლობაში სეტყვა ყველაზე მეტად მაის-ივნისში /2,1/ დღე მოდის.ნიადაგის ზედაპირზე, რომელიც ნეშომპალა-კარბონატულია, საშუალო წლიური ტემპე­რატურა 15°C უდრის. ივლის-აგვისტოში ნიადაგის ზედაპირის საშუალო ტემპერა­ტურა ყველაზე მაღალია და 30°C აღწევს.ადამიანური ფაქტორი. საქართველოში ქვევრში კახური ტექნოლოგიით ღვინის დაყენება 8 ათასი წლის წინ დაიწყეს და ამ ტრადიციას უწყვეტად დღემდე ინარჩუნებენ. ქართველი კაცი რვა ათასი წლის განმავლობაში ხვეწდა და აუმჯობესებდა ამ ღვინის დაყენების მეთოდებს. ასე რომ, ღვინის დაყენების კახური ტექნოლოგიის მთავარი შემომქმედი ქართველი ხალხია, რომელმაც არა მარტო შექმნა ეს უნიკალური წესი, არამედ, ხატოვნად რომ ვთქვათ, უბით გამოატარა და გადაარჩინა იმ ქარტეხილებს, რაც ამ პატარა ქვეყანამ გამოიარა ამ ხნის მანძილზე.ქვევრში ღვინის დაყენების ქართულ ტრადიციულ მეთოდს 2013 წელს იუნესკოს (UNESCO) არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიენიჭა, რაც ამ მეთოდის უნიკალურობაზე მიუთითებს და გზავნილია მთელი მსოფლიოსთვის,   რომ   ღვინო   უძველესი   ქართული   კულტურის   შემადგენელი ნაწილია. ეს იყო ქვევრში ღვინის დაყენების ქართული ტრადიციული მეთოდის აღიარების გვირგვინი, რომელმაც ახალი სტიმული მისცა ჩვენში ღვინის ამ მეთოდით დაყენებას და დასაბამი მისცა ევროპის სხვადასხვა ქვეყანაში მის დანერგვას.„ღვინის დაყენების მეთოდმა, რომელიც კახურ მეთოდად იწოდება და ბევრად განსხვავდება ევროპული ტექნოლოგიისაგან, კიდევ ერთხელ დაგვარწმუნა იმაში, რომ ეს ქვეყანა წარსულშიც იყო ცნობილი თავისი მაღალხარისხოვანი ღვინოებით და მომავალშიც რჩება ამ პროგრესული მიმართულების შემომქმედად“, ამბობს ცნობილი იტალიელი მეღვინე და მეცნიერი ჯ. დალმასო.ახოების მიკროზონის გეოგრაფიული მდებარეობა, დამახასიათებელი კლიმატი ზომიერად თბილი ზამთარი და ცხელი ზაფხული, ატმოსფერული ნალექების ზომიერი რაოდენობა, ყავისფერი, კარბონატული ნიადაგები, ვაზის ჯიშების კონკრეტულად ამ მიკროზონაში გამოვლენილი განსაკუთრებული თვისებები და მევენახეობა-მეღვინეობის ადგილობრივი, მრავალსაუკუნოვანი ტრადიცია განაპირობებს ღვინო „ახოების“ განსაკუთრებულ ორგა­ნოლეპტიკურ მახასიათებლებს და მაღალ რეპუტაციას.

11. ეტიკეტირების განსაკუთრებული მოთხოვნებიდასახელება „ახოები“ და აღნიშვნა „დაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო“  ეტი­კეტზე, შეფუთვაზე, ასევე, ღვინის თანმხლებ დოკუმენტებში და სარეკლამო მასალებში უცხო ენებზე დაიტანება შემდეგნაირად:ლათინური შრიფტით – AKHOEBI Protected Designation of Origin ან/და PDOრუსული შრიფტით – АХОЕБИ Защищённое наименование места происхождения

12. აღრიცხვა და შეტყობინება„ახოების“ წარმოების და შენახვის ტექნოლოგიური პროცესების აღრიცხვა და შეტყობი­ნება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.13. ძირითადი საკონტროლო წერტილებიდაცული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო „ახოების“ წარმოების პროცესის გაკონ­ტრო­ლების დროს მწარმოებელმა სსიპ – ღვინის ეროვნულ სააგენტოს უნდა დაუდასტუროს შემდეგი პარამეტრების შესაბამისობა:

ძირითადი საკონტროლო პუნქტები - შეფასების მეთოდები
ვენახის ადგილმდებარეობა - საკადასტრო რუკა, შემოწმება ადგილზე
ფართობი - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, კადასტრი
ვაზის ჯიში - ვენახის აღრიცხვის ჟურნალი, შემოწმება ადგილზე
კულტივირების მეთოდები - აგროტექნიკურ ღონისძიებათა რეგისტრაციის ჟურნალი, წამლობის ჟურნალი. შემოწმება ადგილზე
მოსავლის აღება და ტრანსპორტირება - რთველის ჟურნალი
ყურძნის საჰექტრო მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის მთლიანი მოსავალი - რთველის ჟურნალი
ყურძნის გადამუშავება და ღვინის დამზადება - ყურძნის მიღების ჟურნალი, ყურძნის გადამუშავების ჟურნალი, პროდუქციის ბრუნვის აღ- რიცხვის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები, შეტყობინებები, შემოწმება ადგილზე
ღვინის ჩამოსხმის, შეფუთვის და შენახვის ადგილი და პირობები - ჩამოსხმის ჟურნალი, მზა ნაწარმის საწყობში პროდუქციის მოძრაობის ჟურნალი, ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ფიზიკო-ქიმიური მახასიათებლები ღვინის წარმოების პროცესში, ჩამოსხმამდე და ჩამოსხმის შემდეგ- ლაბორატორიული ანალიზების ჟურნალები
ღვინის ორგანოლეპტიკური მახასიათებლები - სადეგუსტაციო კომისიის ოქმები
მიკვლევადობა - ტექნოლოგიური და ლაბორატორიული ჩანაწერები

14. წარმოების მაკონტროლებელი ორგანოწარმოების სპეციფიკაციის დაცვასა და ადგილწარმოშობის დასახელების მართებულად გამო­ყენებაზე სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს სსიპ – ღვინის ეროვნული სააგენტო საქარ­თველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.